شکوفایی اقتصادی در گرو شناخت و کشف استعدادهای آموزشی هر منطقه در کشور است

رضا محمدی، کارشناس و پژوهشگر حوزه آموزش و پرورش در گفت‌وگو با پانا گفت: «به نظر می‌رسد درصورتی‌که بخواهیم به آموزش و پرورش به‌عنوان عرصه‌ای برای تقویت سرمایه‌های انسانی و اجتماعی بنگریم، ابتدا باید دریابیم که مسئله اصلی آموزش و پرورش ما در درون این نهاد نیست. به این معنا که مسئله آموزش و پرورش در خود آن حل نمی‌شود.»
توسعه سیاسی بر آموزش و پرورش اثر مستقیم دارد
محمدی افزود: «شایسته است مدیران آموزش و پرورش به جای اندیشیدن به بی‌شمار کارهای خوب، به نقاط اهرمی فکر کنند که موجب تغییرات اساسی و بزرگ در سیستم آموزشی ما می‌شود و کانون این نقاط در خارج از فضای آموزش و پرورش است. یکی از این نقاط اهرم، توسعه سیاسی است که می‌تواند تأثیر مستقیم بر آموزش و پرورش داشته باشد.»
در رویکرد تمرکزگرای آموزش و پرورش مشکلی حل نخواهد شد
وی عنوان کرد: «با حفظ سیاست تمرکزگرایی تغییرات شایسته‌ای حاصل نخواهد شد. زمانی که در رویکرد تمرکزگرایی تصمیم به تصحیح همه امور داریم، نمی‌توانیم هیچ مسئله‌ای را درست کنیم.»
رقابتی کردن نظام آموزشی باعث فراموشی رؤیاهای نوجوانان می‌شود
محمدی عنوان کرد: «سردرگمی آموزشی حتی در مناطق برخوردار نیز، موجب عدم رضایت در تحصیلات تکمیلی می‌شود. به‌طوری‌که در تحقیقی که در سال 86-87 انجام شد، عدم رضایت تحصیلی در میان دانشجویان بالغ‌بر 70درصد بوده است. این آمار را می‌توان این‌گونه تحلیل کرد که حتی اگر با تلاشی مضاعف شرایط ورود به دانشگاه در مناطق نا برخوردار فراهم شود، با مشکلی بزرگ‌تر، که عدم رضایت از رشته‌های تحصیلی است، مواجه خواهیم بود. مصداق کلام من نرخ بالایی از فارغ‌التحصیلان رشته‌های فنی و مهندسی است که پس از اتمام تحصیل به رشته‌های علوم انسانی و یا هنر روی آورده‌اند. این موضوع بازگوکننده نظام آموزشی رقابتی است که محصولش فراموشی رؤیاها و تصمیم‌ها است.»
وی افزود: « اگر عمیقا‌ بخواهیم تحلیلی از نظام آموزش و پرورش‌مان بدهیم، مسأله اساسی در این نظام، فقدان جهت‌گیری و بینش آموزشی مشخص است. درک نیازهای هر منطقه در آموزش و پرورش با هر قومیتی که باشد کمک می کند تا با کشف استعدادهای آموزشی هر منطقه در مسیر شکوفایی اقتصادی مناطق گام مهم وموثری برداشته شود.»