خبرنگاری عرصه درد و لبخند است

سال ۱۴۰۰ بود که وارد این عرصه‌ی زیبا شدم. در آن سال بود که نمیدانستم خبرنگار بودن و قدم گذاشتن در این مسیر چیست، علاقه‌ام باعث شد خبرنگاری را ادامه بدهم.

با آغاز خبرنگاری، وارد دنیایی دیگر، وارد عرصه‌ای جامعه و کامل شدم که هر رشته‌ای و علاقه‌ای را در بر می‌گیرد و من با نمی‌دانم‌های فراوان وارد این کارزار شدم و تجربه به کوله بارم اضافه کردم و الان به جایگاه زیبا و ارزشمند خبرنگاری رسیده‌ام.

تا انسان سختی نکشد نمی‌تواند به ارزش‌های بالا برسد، و در این راه سختی‌های زیادی است و گاهی دیگر نیرو و توانی برایت نمی‌ماند که ادامه دهی، ولی در عمق وجودم، حسی بود که به من توان می‌داد و این حس، همان حس زیبای بیان حقیقت و انعکاس اخبار خوب اطرافم بود. 

حالا فهمیده‌ام خبرنگاری چه دنیای زیبای دارد. دنیایی که از هر گوشه و کنارش عشق و امید به مردم را پرورش میداد. در راه حق پیشرو بود. و در این راه که دیگر درد و رنج نبود. راهی بود پر از لبخند پر از حس و حالی که وصف ناشدنی است. خبرنگاری کاری است که از از عمق جان دوستش داری و نمیتوانی آن را با هر کسی شریک کنی.  

در این سالها، با گریه‌های مردم دلم غمگین شد و گریه کردم. ساعت‌هایی گذشت که با خنده‌های مردم شاد شدم و خندیدم.

خبرنگاری، برای من مانند یک دوست است، چون زنده است، جان دارد، نفس می‌کشد، گوش می‌دهد و حرف می‌زند. 

 آری این خبرنگاری است. 

خبرنگاران عزیز افکارتان متعالی، قلمتان مانا و جسم و روانتان سلامت

روز خبرنگار بر فعالان عرصه اطلاع‌رسانی و خبرنگاران مبارک باد

*دانش اموز خبرنگار استان یزد شهرستان مروست