خبرنگاری، پُر از فراز و نشیب است

اواخر مهر ۱۴۰۲ بود که به عنوان نماینده دانش‌آموزان خبرنگار پانا شهرستان مهریز به اردوی ملی دانش‌آموزخبرنگاران پانا در تهران دعوت شدم. در گام‌های اول برای من سخت به نظر می‌آمد اما کم‌کم با حرفه خبرنگاری مأنوس شدم و خبرنگاری، بخشی از زندگی من شد.

در همان ابتدا به همراه دوستم با کمترین امکانات، شروع کردیم و با ۲ گوشی، خبر می‌گرفتیم. یکی به عنوان دوربین و دیگری به عنوان میکروفون؛ اولش دشوار بود اما کم نیاوردیم تا اینکه با مبلغ مدرسه‌مان یک میکروفون سیم‌دار یقه‌ای را به من هدیه داد.

حالا دیگر ما صاحب یک میکروفون بودیم و کیفیت کار، کمی بالا رفت اما آن هم مشکلات زیادی را برای ما رقم می‌زد به‌طوری که بعضی اوقات به هر تلفن همراهی وصل نمی‌شد و صدای مصاحبه‌شونده ضبط نمی‌شد یا گاهی در مراسم شلوغ، سیم آن دست و پا گیر بود اما با تمام مشکلاتی که وجود داشت، ادامه دادیم و در سطح شهر مهریز، بین مردم و مسئولین شناخته شدیم.

وقتی برای تهیه گزارش ویدیویی به یک جایی می‌رفتیم، آخر کار، خیلی خسته می‌شدیم حتی گاهی اوقات می‌گفتیم دیگر ادامه نمی‌دهیم اما وقتی تدوین گزارش تمام می‌شد و بعد منتشر می‌شد، تمام خستگی‌ها از بین می‌رفت و دوباره ادامه می‌دادیم. از دیدگاه من هر حرفه و کاری، سختی‌های خودش را دارد و خبرنگاری هم سختی‌های مختص خودش را دارد ولی در کنار تمام مشکلات، شیرین است.

۱۷ مرداد که به عنوان روز خبرنگار نامگذاری شده را به تمام خبرنگاران به‌ویژه دانش‌آموزخبرنگاران خبرگزاری پانا تبریک می‌گویم.

*دانش‌آموزخبرنگار شهرستان مهریز استان یزد