دکتر صدرا روحانی؛ داروساز، شاعر و منتقد ادبی درگذشت

صدرا روحانی علاوه بر بلندآوازه بودن در داروسازی در شاعری هم ید طولایی داشت. وی چندین کتاب شعر دارد و یکی از شاعران به‌نام و صاحب سبک گیلان است.

صدرا روحانی، متولد سال ۱۳۱۸ در رودسر، غزل‌سرای معاصر گیلانی است. وی از دهه ۶۰ غزلیات خود را در مجموعه‌های ادبی نظیر «غزاله‌های غزل» و «نامه باران» و نشریاتی نظیر نقش و قلم، کادح، کادوس، فضلیت، سلام، کارگزاران، گیلان امروز و... چاپ کرد.

اولین مجموعه اشعار مستقل او با نام «گیسوان خواهری بید» در سال ۱۳۷۶ به چاپ رسید که با اقبال مخاطبان مواجه شد. به‌گونه‌ای که نوگرایی خاص اشعار او مورد توجه منتقد ادبی مجله کارنامه قرار گرفت. دومین مجموعه شعرش با عنوان «آقا معلم»  منظومه‌ای تمثیلی درباره مقام آموزگار است.

مهمترین مجموعه غزلیات او «ماه شقایق گلو» نام دارد که در سال ۱۳۹۱ توسط نشر ثالث به چاپ رسید. روحانی علاوه بر اشعار کلاسیک و نو، منظومه‌ای به زبان گیلکی تحت عنوان «سل تی تی» سروده که مورد توجه علاقه‌مندان ادبیات فولکلور گیلان بوده است.

«گرفتار بودن» آخرین مجموعه شعر وی است که اخیرا توسط نشر اقلیما به چاپ رسیده است.

نبودن تو گرفتار بودنم باشد                          نخواندن تو سکوت سرودنم باشد

تمام عمر هوای تو باد پیمایم                         دگر چگونه قرار و غنودم باشد؟

از آفتاب تو در داغ بوته ذوب شدم               کنون چه دغدغه آزمودنم باشد

به پیشگاه غرورت همیشه کم دارم               فزونی نه، محال فزودنم باشد