شب قدر؛ شبی که آسمان به زمین نزدیک‌تر است

شب قدر، شب نجواهای بی‌پایان است. شبی که در آن، فاصله‌ای میان ما و خدا نمی‌ماند. پرده‌های غفلت، کنار می‌روند و دل‌ها سبُک و رها در دریای بی‌کران مهربانی‌اش غرق می‌شوند. این شب، فرصتی دوباره برای آن‌هایی است که می‌خواهند از نو آغاز کنند، ببارند و شکوفه دهند.

در این شب، همه‌ خستگی‌های یک‌ساله، همه‌ دلشکستگی‌ها و همه‌ اشک‌های پنهان‌شده را می‌توان بر دامان خدا ریخت. گویی آسمان مهربان‌تر از همیشه است و هر صدای شکسته‌ای را اجابت می‌کند. فرشتگان به زمین می‌آیند، دست‌هایمان را در میان دست‌هایشان می‌گیرند و دعاهایمان را با خود تا بلندای عرش می‌برند.

در شب قدر، گذشته معنا ندارد جز برای آنکه از آن درس بگیریم. آینده اما پیش روی ما است؛ روشن، پاک، پر از امید. کافی است دل‌هایمان را به نور یقین بسپاریم و از خدا بخواهیم که سرنوشت‌مان را به نیکی رقم بزند.

این شب، شب توبه است، شب بازگشت، شب آغازی دوباره و شبی که نباید آن را از دست داد. شبی که در آن هر دعا، بالی برای پرواز دارد.

الهی! در این شب قدر، دل‌های ما را لبریز از نور رحمتت کن و مسیر زندگی‌مان را به سوی روشنایی هدایت کن... آمین.