سفر به دنیای سکوت و آرامش

امروز، روز اول اعتکاف است، روزی که برای من با حس‌های تازه و ناشناخته شروع شد. وقتی وارد مسجد شدم، انگار قدم به دنیای دیگری گذاشته بودم؛ دنیایی پر از آرامش، پر از زمزمه‌های دعا و پر از سکوتی که حرف‌های زیادی برای گفتن داشت.

در گوشه‌ای نشستم، به سجاده‌ام خیره شدم و با خودم فکر کردم که این ۳ روز چطور خواهد گذشت. اول کمی دلتنگ شدم، دلتنگ شلوغی‌های مدرسه، حرف‌های دوستانم و حتی صدای زنگ تفریح اما بعد، چیزی درونم گفت که اینجا جایی برای آرام گرفتن است، جایی برای خودِ خودم؛

اولین نمازم را که خواندم، حس عجیبی در دلم جریان پیدا کرد. انگار خدا نزدیک‌تر از همیشه کنارم بود. با نگاه کردن به نور آرامی که از پنجره‌های مسجد می‌تابید، حس می‌کردم هر شعاعش حرفی از امید و آرامش دارد.

حالا که دومین شب این سفر معنوی نزدیک می‌شود، دلم پر از شوق است. شوق برای اینکه بیشتر با خودم باشم، بیشتر حرف‌هایم را به خدا بزنم و بیشتر یاد بگیرم که گاهی در سکوت می‌توان صدای زندگی را شنید. نمی‌دانم پایان این ۳ روز چطور خواهد بود اما امروز فهمیدم که این راه، سفری است که ارزشش را دارد.