ولادت امام حسن مجتبی (ع)، طلوع مهر و سخاوت

در نیمه ماه رمضان، وقتی که آسمان به دعاهای شب‌زنده‌داران پاسخ می‌دهد و زمین با عطوفت الهی معطر می‌شود، ولادت امام حسن مجتبی(ع) همچون نور امید و کرامت، دل‌های عاشقان را به وجد آورد. فرزند بزرگوار امیرالمؤمنین علی(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س)، با آمدنش جهان را به عشق و ایمان پیوند زد. امام حسن(ع)، که به عطر سخاوت و کرامت مشهور است، در طول حیات بابرکتش الگوی بی‌نظیری از جوانمردی و محبت به جای گذاشت. بخشش و بزرگواری‌اش تا امروز همچنان یادآور این است که چگونه می‌توان با قلبی پر از نور، به سوی انسانیت و عدالت پیش رفت و جمعی از دل‌ها را نورانی کرد.

این ولادت مبارک، فرصتی برای تجدید پیمان با آموزه‌های عشق و معرفت است. امام حسن مجتبی(ع) با زندگی ساده و پر محتوایش، به ما یاد داد که حتی در روزگار سخت، می‌توان راه حق و حقیقت را برگزید و در مسیر صلح و برادری گام نهاد.

در این روز فرخنده، دل‌هایمان را به یاد این امام همام روشن می‌کنیم و از خداوند بزرگ می‌طلبیم که ما را به همان راه سخاوت و کرامت هدایت فرماید. باشد که در نور این آموزه‌های آسمانی، زندگانی‌مان را به بوستانی از عشق و محبت ابدی تبدیل کنیم.