فرخنده میلاد کریم اهل بیت، امام حسن مجتبی(ع)

ولادت امام حسن مجتبی(ع)، روز ۱۵ رمضان سال سوم هجری قمری مصادف است؛ با تولد ایشان، دومین پیشوای مسلمین جهان امام حسن مجتبی (ع) شد. آن امام کریم اهل بیت، التیام بخش دل‌های مجروح، مأمن افراد نیازمند و فقیر و در عین حال چشمه امیدی برای اشخاص گرفتار محسوب می‌شدند.‌

امام حسن مجتبی (ع) به عنوان اولین ثمره وصلت باشکوه و فرخنده حضرت امیرالمومنین(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) دخت گرامی رسول خدا(ص) هستند. ایشان در پانزدهم ماه رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه متولد شدند، طبق روایات آن حضرت در شب نیمه ماه رمضان پا به عرصه گیتی نهادند.‌

اگر امام مجتبی علیه ‌السلام را کریم اهل‌بیت می‌خوانند، بدان جهت نیست که دیگر امامان معصوم از این صفت برخوردار نیستند، بلکه از آن است که این صفت در وی به تمامیت و کمال رسیده است.

امام حسن علیه ‌السلام در ظهور و بروز کرامت، پیشی گرفته است؛ به زبان دیگر، امام، در تجلی صفت کرامت و بزرگواری خداوند آنچنان آیینه ‌داری می‌کند که سزاواری این اسم اعظم را یافته است.

در واقع، خداوند تعالی در هر یک از اهل بیت علیه ‌السلام صفتی از اسمای الهی خویش را شاخص گردانیده تا مردم برای رجوع، قبله حاجات واحد و یگانه‌ای‌ داشته باشند؛ لذا دیگر اهل بیت علیهم ‌السلام نیز از صفت‌کرامت به دور‌ نیستند.

چنین‌است که هر یک از‌ آل اللّه‌ در صفتی بارز شده‌اند تا به واسطه آن، بر شفاعت عالَم، جلوه‌ بیشتری بیابند.