امام حسن مجتبی؛ گلی زیبا در باغ نبوت

ای روزی که آسمان به نور چهره‌ات روشن شد، زمین گواهی داد که معصومیتی دیگر قدم به این دنیا گذاشته است. ولادت امام حسن مجتبی (ع) همچون نسیمی ملایم، دل‌ها را به سوی نور هدایت می‌برد و یاد تو در دل‌های مؤمنان می‌درخشد.

ای فرزند علی(ع) و فاطمه(س)، که در دستان پدر بزرگوار و مادری پاک‌دامن پرورش یافتید، تو همچون گلی زیبا در باغ نبوت روییدی و درخت علم و تقوی را به جهانیان نشان دادی. سخنانت همواره راهگشای دل‌های شاداب و جویای حقیقت بود.

در دنیای پر از فتنه و آشوب، تو با صبر و سیرت پاکت، نشان دادی که امامی واقعی نه تنها در میدان جنگ، که در لحظه‌های دشوار زندگی، با مدارا و مهربانی می‌تواند جهانیان را هدایت کند.

روز ولادتت، روزی است که یاد تو در دل‌ها زنده می‌شود و بر عمق محبت‌مان به اهل بیت (ع) می‌افزاید. بر تو باد سلام و درود، ای امام حسن مجتبی(ع)، که در هر قدمت، امید و آرامش را برای انسان‌ها به ارمغان آوردی.