افزایش مرگ و میر با موتور سیکلت

تعامل بین دانشگاه و محیط‌‌های اجرایی با هدف حل مشکلات جامعه به شکل واقع بینانه تر و اصولی‌تر ، اثرات مثبتی در این زمینه دارد که باید در این خصوص فرهنگ سازی شود و در کنار آن با تصمیم‌گیری سیاست‌گذاران شاهد محیطی ایمن تر در رابطه با حوادث ترافیکی در سطح جامعه باشیم.

سوانح ترافیکی بار عظیمی را به جامعه تحمیل می‌کند. حدود ۶.۵ درصد کل درآمد ناخالص ملی کشور یعنی چیزی حدود ۴۰ میلیارد دلار صرف سوانح ترافیکی می‌شود. از طرف دیگر بار اجتماعی، عاطفی و روانی آن نیز در سطح جامعه بسیار بالاست به گونه‌ای که گفته می‌شود حدود ۲۵ درصد افراد تحت پوشش سازمان بهزیستی و کمیته امداد قربانیان سوانح ترافیکی هستند.

آخرین گزارش سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۸، متأسفانه نشان دهنده روند رو به افزایش سوانح ترافیکی در دنیاست و آمار آن از یک میلیون و ۲۰۰ هزار به یک میلیون و ۳۵۰ هزار نفر رسیده است. این آمار نشان می‌دهد که تلاش‌ها برای کاهش این آمار در سطح جهان به صورت یکپارچه صورت نگرفته است.

حدود ۵۰ درصد کاربران آسیب‌پذیر راه که بیشترین مرگ و میرها در سطح آنها رخ می‌دهد مثل عابرین پیاده، دوچرخه سواران و موتور سیکلت سواران در خیلی مواقع مورد غفلت قرار می‌گیرند.

پنج عاملی که از سوی سازمان جهانی بهداشت خطر جدی در حوادث ترافیکی را دارا می باشند : سرعت، مصرف الکل حین رانندگی، نبستن کمربند ایمنی، عدم استفاده از کلاه ایمنی و صندلی ایمنی کودک بوده که از مهمترین عوامل خطر است و در کشور ما نیز هنوز به سطح مطلوب نرسیده‌ایم.

طبق آمار های موجود، حدود ۱۶ هزار نفر کشته بر اثر سوانح ترافیکی در کشور داریم که عدد بزرگی است و بایستی گفت این آمار در شأن کشور ما نیست به خصوص اینکه گروه سنی آسیب پذیر بین نیروهای جوان و مولد و خلاق جامعه هستند که کشور در این حالت سرمایه‌های خود را ازدست می‌دهد.

جمعیت کشور ما طی سالهای ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۳ ، ۱۳.۶ درصد افزایش داشته، حدود ۷۵ درصد جمعیت ما شهری شده، تعداد خودروها با افزایش ۱۷۲ درصدی از ۷.۶ میلیون به ۲۱.۷ میلیون رسیده که این آمار در سرعت رشد خودرو در کمتر کشوری دیده می‌شود. با این حال آمار مرگ و میر بر اثر سوانح ترافیکی اگرچه هنوز بالاست ولی ۴۲ درصد کاهش داشته است.

باید برای کاهش این آمار اقدام کنیم و تحقق این مساله تنها با مشارکت جمعی، همکاری بین بخشی و با توجه به آمار و شواهد امکانپذیر است نه اقدام بر اساس تجربیات خام. به عنوان نمونه باید در زمینه افزایش ایمنی خودروها، جاده‌ها و از همه مهم‌تر تغییر رفتار جامعه در تعامل با ترافیک اقدامات موثرتری صورت بگیرد.

این نکته را هم بایستی یادآور شوم ، اگر تمامی ابزارها ناایمن ولی رفتار ما ایمن باشد، شانس بروز سانحه کاهش پیدا می‌کند.
به عنوان نمونه آمار مرگ و میر در موتورسیکلت از ۱۱ درصد به ۲۵ درصد رسیده و این مساله نشان می‌دهد میزان خطر در موتور سیکلت افزایش یافته است.

نسبت مرگ و میر کشور ما در سوانح ترافیکی نسبت به جهان بالاست.
متاسفانه کشور ما در ریز فاکتور "استفاده از کلاه ایمنی" هنوز مشکل دارد و این موضوع با شروع فصل گرما و ایام تابستان اهمیت بیشتری پیدا می کند، چرا که میل به استفاده از این وسیله نقلیه در این ایام در مردم افزایش پیدا خواهد کرد.

برخی از راکبین محترم موتور سیکلت در زمان رانندگی کلاه ایمنی به همراه داشته اما متاسفانه جای اینکه روی سر خود بگذارند ، روی چراغ یا باک موتور قرار می‌دهند.
یادمان باشد کلاه ایمنی تنها کلاهی است که در زندگی اگر سرمان برود اشکالی ندارد.

ستوان یکم مرتضی ابراهیمی

کارشناس پلیس راهور ف.ا.ا. مازندران