تحقق آرمان عاشورایی در پیاده‌روی اربعین مهدوی

یوسف مصر کربلا سلام؛ امروز طریق المهدی یعنی مسیر بلوار پیامبر اعظم تا مسجد مقدس جمکران، پذیرای زائران منتظر بود.

حسین جانم! ای نامت روشنی بخش تاریکی ها! امروز از این ستون به آن ستون ذکر لبانم تسلیت به مولانا صاحب الزمان(عج) بود.

به هر موکب که می‌رسیدم، معنی حقیقی عشق را در می یافتم، عشق به حسین!

با خودم به این فکر میکردم که هر عشقی از جایی شروع می‌شود اما عشق به تو ای قتیل العبرات، از کی و کجا آغاز شد؟

خیر، عشق تو با تک تک سلول های من آمیخته شده، عشق تو را خداوند در زمان خلقت در دل من نهاده.

عشق، تفسیری پیچیده دارد که زبان، قاصر و محدود است در وصف آن و فقط زبان دل آن را درک می‌کند و زمانی که وارد عمل بشود ،تمام دنیا را بیدار می‌کند.

به راستی که اربعین، تجلی گر عشق عاشق به معشوق است. در آن هیاهو با دیدن دختر بچه ای که دست در دست پدر یا مادر مسیر را طی میکرد، به یاد رقیه ات حزین شدم؛ چرا که اون مفهوم «جاماندن» را بهتر از هر کسی درک کرده است.

وقتی از بین آن جمعیت عاشق، گنبد فیروزه ای مسجد مقدس جمکران را می‌بینم، دلتنگی در تمام وجودم جریان می یابد و در دلم به فرزند برومندتان حضرت مهدی(عج) عرضه میداریم: آقاجان، مهدی فاطمه، به دل های آلوده ما نگاه نکن. مهدی جان بیا و مرهمی بر دل بیمار ما باش، یا صاحب الزمان تک تک قدم هایم را نذر فرج شما کردم چنانچه امر فرج یک ضرورت است.

مولای من کودکان غزه همانند رقیه سه ساله زیر دست شقاوت شمریان صهیونیست جان میدهند، بیا و درد عمیق غزه و فلسطین را التیام بخش.

حسین جا چه زیبا بود صحنه ای که نوجوانان عاشق با جمع شدن در کنار هم و سینه زنی با خواهرت زینب صبور(س)، همدردی می کردند.

چه زیبا بود دختر بچه ای که با عروسک خود و به نیابت از کودکان غزه در این مسیر قدم می نهاد.

اباعبدالله من، اینجا همه آمده بودند، پیر و جوان، درمانده و سائل، جامانده و منتظر، کودک و نوزاد و ... فقط برای یک چیز و آن هم تحقق هدف عاشورا در مسیر پیاده روی اربعین مهدوی بود.