امام علی(ع)؛ اسوه علم و عدالت

خورشید تابان نجف، سر از ابرها بیرون آورد و در پیشگاه علی(ع) سر بر سجده نهاد و سلام داد: «السلام علیک یا امیرالمومنین، علی ابن ابی طالب.» امروز، روز جشن و سرور است، نجوای ولایت در سراسر فضای حرم می‌پیچد و همگان به ولایت علی(ع) شهادت می‌دهند تا اینکه مردم بدانند «فقط حیدر امیرالمومنین است.»

امیرالمومنین علی(ع) اولین مردی بود که به اسلام روی آورد. یار و همراه پیامبر(ص) در جنگ‌ها و سختی‌های زیادی بود به‌خصوص زمانی که مشرکان سر برآوردند تا اسلام را ریشه‌کن کنند، امام به یاری پیامبر آمد تا از دین اسلام دفاع کند و در این راه، جان‌فشانی‌های زیادی از خود نشان داد.

دلاوری و شجاعت امام علی(ع) زبانزد خاص و عام بوده و هست. تا به امروز نام علی(ع) قوت بازوی پهلوانان و بزرگ‌مردانی شده که فریاد علی، علی، گفتن‌هایشان در هیات‌ها و تکیه‌ها ستون‌ها را به لرزه درمی‌آورد.

امام علی(ع) علاوه بر شجاعت در علم و عدالت نیز بی‌نظیر بود. عدالت ایشان بسان مهتاب درخشان شب‌های تاریک و ظلمانی بود که در تمام دوران زندگی‌شان می‌درخشید.

۱۸ ذی‌الحجه سال دهم هجری، پیامبر(ص) جانشینی امام علی(ع) را اعلام کردند. در این زمان پیامبر(ص) دست در دستان امام گذاشته، رو به آسمان بلند کردند و فرمودند: «هر کس من ولی و سرپرست او هستم، اکنون علی جانشین من و ولی و سرپرست اوست.»

بعد از سخنان پیامبر(ص) زن و مرد حاضر در غدیر خم با امام علی(ع) بیعت کردند. ما شیعیان امام علی(ع) روز عید غدیر که روز ولایت ایشان است را هر ساله به جشن و شادی برگزار می‌کنیم و خطاب به امام خود که در مناجات خویش با خدای بزرگ می‌گوید «اى مولای من، تویى خداى بزرگ و من بنده حقیر ناچیز و آیا در حق بنده ناچیزى جز خداى بزرگ که ترحم خواهد کرد؟» عرضه می‌داریم: ای پادشاه نجف! آقای یتیم‌نواز! امام عرب و عجم! ما پیرو ولایت و راه شما هستیم و منتظر امام زمان(عج) می‌مانیم تا با ظهور خود، پرچم عدالت تو را برافراشته کند و ما را از رنج و بی‌عدالتی زمانه برهاند. اللهم عجل لولیک الفرج»

*دانش‌آموز خبرنگار