مجید برزگر: فیلمهای جعلی روی پرده سینما نتیجه عدم توجه به حوزه مستند است
تهران (پانا) - مجید برزگر کارگردان سینما معتقد است ، وضعیت فعلی سینما که در آن فیلمهای داستانی جعلی بیشماری ساخته میشود، نتیجهی عدم توجه جریان اصلی سینما به سینمای مستند است. به این معنا، تنیده شدن سینمای داستانی با سینمای مستند، باعث ساخت فیلمهای جدی و واقعی میشود.
به گزارش روابط عمومی جشنواره بینالمللی سینماحقیقت، مجید برزگر کارگردان و تهیهکننده سینما اظهار کرد: سینمای مستقل رابطهی خود را با سینمای مستند حفظ کرده است. من به عنوان یکی از سینماگران این عرصه همیشه از طرفداران سینمای مستند هستم چرا که باور دارم در این نوع سینما میتوان به نگاه بیواسطهای از اجتماع دست یافت؛ اما دوری جریان اصلی سینما از دنیای مستند باعث شده تا فیلمهای اجتماعی، عاشقانه، جنگی و حتی کمدی جعلیای ساخته شود که به دروغ و یا با الگوبرداری از فیلمهای خارجی و فیلمهای قبل از انقلاب، سعی در بدست آوردن مخاطب دارند.
وی افزود: حدود یک سوم از فیلمهای بخش مسابقه دوازدهمین جشنواره سینماحقیقت را دیدم و بازهم به این نتیجه رسیدم که سینمای مستند نسبت به سینمای داستانی شرایط بهتری دارد.
برزگر تصریح کرد: شاید هم خاصیت سینمای مستند است که بیواسطه سرشار از اطلاعات است، چه این مستند دربارهی یک شخص باشد یا یک اتفاق. در سینمای داستانی میتوان ایرادهای فیلمنامهای گرفت و حتی به نگاه کارگردان نقد داشت، اما در فیلم مستند حتی اگر این مشکلات وجود داشته باشد، آوردهای که برای مخاطب دارد بیشتر از فیلم داستانی است.
کارگردان فیلم «پرویز» با اشاره به جشنوارهای که ماه گذشته در شهر کلن برگزار شد، اعلام کرد: تماشاگران آلمانی پس از تماشای مستندهای ایرانی بسیار راضی از سالنها بیرون میآمدند و با تمام این مستندها ارتباط برقرار میکردند. این اتفاق نشان میدهد نه تنها مستندسازان ایرانی جسور هستند که از نظر تکنیکی هم به جایگاه درستی رسیدهاند.
برزگر افزود: فکر میکنم سینمای مستند ما خصوصاً در حوزه اجتماعی موضوعات جدیدتری را به تصویر میکشد و این برای من جالب است که شهر و موضوعات سیاسی و اجتماعی و اقتصادیمان را از دریچه چشم مستندسازان ببینم.
این کارگردان با اشاره به این مطلب که هنوز تعداد فیلمهای تاریخی و محیط زیستی در میان مستندهایی که ساخته می شود، کم است، عنوان کرد: امسال دو فیلم خوب «در قلمرو افعی دم عنکبوتی» ساخته فتحالله امیری و «اسرار دریاچه»، به کارگردانی آرمین ایثاریان را دیدم، اما با توجه به تعداد فیلمهای مستند، این گروه از مستندها بسیار کم به نظر میرسند.
ارسال دیدگاه