*فاطمه آبروش
آرزوی دلِ علی نصیریان برای بازگشت به صحنه؛ جسم اما یاری نمی‌کند
تهران (پانا) - علی نصیریان، بزرگمرد تئاتر و سینمای ایران، با صراحت و صداقت همیشگی‌اش در گفت‌وگویی با مژده لواسانی از شوق درونی‌اش برای بازگشت به بازیگری گفت؛ شوقی که اگرچه در دلش شعله‌ور است، اما جسم رنجور او دیگر همراهی نمی‌کند.
در تاریخ فرهنگ و هنر ایران، نام علی نصیریان چون ستاره‌ای تابناک می‌درخشد؛ هنرمندی که طی بیش از هفت دهه با صداقت، وقار و نبوغ بی‌بدیلش صحنه‌ها را زندگی بخشید و در قاب تصویر، خاطره ساخت. نسلی با هنرش قد کشیدند و نسلی دیگر، هنوز در حسرت دیدار دوباره‌اش بر پرده‌ی نقره‌ای یا صحنه‌ی تئاترند. نصیریان، نماد اصالت و نجابت هنر ایران، این روزها در حالی از آرزوی ادامه‌ی بازیگری می‌گوید که جسم خسته‌اش توان یاری ندارد؛ اما در کلامش، همچنان شور زندگی و عشق به هنر موج می‌زند.
علی نصیریان در گفت‌وگویی که با مژده لواسانی انجام داده است، درباره‌ی وضعیت این روزهای خود و امکان بازگشت به عرصه بازیگری گفت: «از لحاظ روحی و روانی، آرزو دارم دوباره بازی کنم. این میل هنوز در وجودم زنده است و خاموش نشده، اما متأسفانه جسمم دیگر توان همراهی ندارد.»
این هنرمند پیشکسوت با ذکر بیتی از شهریار، حس درونی‌اش را این‌گونه بیان کرد:
«همتم تا می‌رود ساز غزل گیرد به دست
طاقتم احساس عجز و ناتوانی می‌کند»
با صداقتی که همیشه از او سراغ داریم، اعتراف کرد که دلش همچنان در گرو صحنه است و روحش مشتاق آفرینش‌های تازه، اما جسم نحیفش مجال تحقق این آرزو را نمی‌دهد. با این حال، نام و یاد او همچنان در قلب مردم و در تاریخ هنر این سرزمین زنده است؛ مردی که بی‌تردید، یکی از ستون‌های رفیع فرهنگ معاصر ایران به شمار می‌آید.
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه