چابکسر، زیبای خفته در قاب فرسوده
چابکسر(پانا) - چابکسر، با آن طبیعت سحرانگیز و موقعیت منحصربه‌فردش—در مرز جنگل، کوه و دریا—سال‌هاست که در لیست محبوب‌ترین مقصدهای گردشگری شمال کشور جای دارد.
چابکسر، با آن طبیعت سحرانگیز و موقعیت منحصربه‌فردش—در مرز جنگل، کوه و دریا—سال‌هاست که در لیست محبوب‌ترین مقصدهای گردشگری شمال کشور جای دارد. اما در دل این همه زیبایی طبیعی، چیزی هست که نگاه‌ها را خراش می‌دهد: بافت فرسوده و کهنه‌ی درون‌شهری.
در حالی که طبیعت چابکسر با قدرت می‌درخشد، بافت مرکزی شهر با چهره‌ای خسته، دیوارهای قدیمی، مغازه‌های قدیمی، ناخواسته نخستین تصویر ناخوشایند از شهر را به چشم گردشگران می‌دهد.
سارا نادری، یکی از مسافران تهرانی که برای نخستین‌بار به چابکسر سفر کرده، می‌گوید:
«وقتی وارد شهر شدیم انتظار یه فضای توریستی شیک‌تر داشتم. طبیعت اطراف فوق‌العاده بود ولی نمای شهر اصلاً با اون همه زیبایی نمی‌خوند.»
موضوع فقط زیبایی نیست. این چهره‌ی فرسوده، نه‌تنها تجربه‌ی گردشگران را تلخ می‌کند، بلکه مانعی جدی برای رشد اقتصادی شهر و جذب سرمایه‌گذاری‌ست. در سال‌هایی که بوم‌گردی و سفرهای داخلی رونق گرفته، رقابت میان شهرهای شمالی تنگاتنگ شده. شهرهایی که ظاهرشان را نوسازی کرده‌اند، سهم بیشتری از این بازار گردشگری گرفته‌اند.
با وجود ظرفیت بالای چابکسر، تاکنون اقدام جدی و جامعی برای نوسازی بافت شهری انجام نشده. وجود سازه های قدیمی و بافت فرسوده داخل شهر و عدم عقب نشینی کافی ، کمبود عرض ورودی شهر از سمت غرب که یک پل نمادین زیباست و برای چنین ترافیک عظیمی در پیک ایام مسافرت و تعطیلات گنجایش ندارد ، و وجود خانه های متروکه در بالای مغازه های داخل شهر که در خیابان اصلی چابکسر واقع شده ، تصویری‌ست که شایسته‌ی این شهر با چنین اعتبار گردشگری نیست.
مطالبه‌ی مردم روشن است: زیبایی طبیعی چابکسر باید با چهره‌ای شهری درخور همراه شود. بازسازی بافت شهری، تنها یک پروژه‌ی عمرانی نیست؛ سرمایه‌گذاری روی آینده‌ی اقتصادی، اعتبار فرهنگی و هویت اجتماعی چابکسر است.
مردم و فعالان محلی امیدوارند مسئولان شهری، با دیدی تازه و اقدامی جدی، چهره‌ی چابکسر را همان‌قدر زیبا کنند که طبیعتش هست.
ارسال دیدگاه