کیسان دیباج: مخاطب بعد از «بازی خونی» سنگینی واقعیت را حس می‌کند

کیسان دیباج به طور جدی  از سال ۹۵ بازیگری را با گروه تئاتر صحنه آغاز کرد. اولین تجربه او در زمینه تئاتر مربوط است به زمانی که او برای بازی در تئاتری به کارگردانی و نویسندگی محمد یعقوبی در زمستان ۱۳۹۵ به روی صحنه رفت. این تئاتر که عنوان آن «تنها راه ممکن» بود، در تالار سایه، یکی از زیر مجموعه های تئاتر شهر بر روی صحنه رفت. او پس از سال‌ها تلاش در زمینه تئاتر، بالاخره در زمستان ۹۸ با سریال «از سرنوشت» و نقش سهراب، جلوی دوربین رفت و بعد از آن در تلویزیون و تئاتر و سینما و نمایش خانگی خوش درخشید. وی همچنین در جشنواره فیلم فجر امسال با فیلم بازی خونی حضور داشت، می‌توانید گفت‌وگوی خبرنگار فرهنگی هنری خبرگزاری پانا با کیسان دیباج را در مطلب ذیل بخوانید.

در فیلم «بازی خونی» شما نقشی متفاوت از دیگر نقش هایتان داشتید، این تغییر برای شما چطور بود؟

بله، قطعاً متفاوت بود. شخصیت «سعیدی» با لهجه و حال‌وهوایی خاص، از لحاظ سبک بازی هم چالش‌برانگیز بود. سعی کردم تمام توانم را برای باورپذیر شدن این نقش بگذارم. من عاشق نقش «سعیدی» هستم چراکه شخصیتی است که هدف دارد، به خانه و زندگی و مسیرش اهمیت می‌دهد. من تلاش کردم یک عاشق واقعی را در آن دوران نشان دهم، کسی که رسیدن به هدف برایش مهم است، اما با اصول و چهارچوب خودش.

چقدر برای رسیدن به لهجه و فضای نقش تمرین کردید؟

خیلی زیاد. ما مشاور لهجه داشتیم و قبل از فیلمبرداری حدود یک تا دو ماه تمرین می‌کردیم تا بتوانیم به لهجه مورد نظر برسیم. تمرین‌ها فشرده بود، ولی به نظرم نتیجه خوبی داشت.

فکر می‌کنید این فیلم چه حسی به مخاطب منتقل می‌کند؟

فیلم سختی‌ها رو نشان می‌دهد و واقعاً تلخ و تاثیرگذار است، تماشاگر وقتی از سالن بیرون میاید، آن بار سنگین تاریخ و واقعیت را حس می‌کند. به نظرم این خیلی ارزشمند است که مخاطب تحت تأثیر قرار بگیرد.

با توجه به فضای امروز سینما که عمدتاً کمدی‌ها در آن پررنگ هستند، جایگاه فیلم‌هایی مثل «بازی خونی» را چطور می‌بینید؟

به نظرم هر ژانری در سینما لازم است؛ نمی‌توانیم فقط سینمای اجتماعی یا فقط سینمای کمدی داشته باشیم. باید همه‌ی ژانرها به موازات رشد کنند. اینکه فیلم‌هایی مثل «بازی خونی» در جشنواره‌ها حضور دارند، کمک می‌کند تا این نوع آثار هم بیشتر جدی گرفته شوند.