نمایشگاه صنعت موسیقی نباید صرفاً یک فروشگاه بزرگ باشد

پدرام جوادزاده نوازنده سنتور و آهنگساز اظهار کرد: یکی از نقصان‌های خیلی جدی که در سال‌های پس از انقلاب داشتیم این بود که نمایشگاه موسیقی به صورت جدی در کشورمان برگزار نمی‌شد و علی‌القاعده این جای خالی با همتی که دوستان انجام دادند در حال پر شدن است ولی ممکن است نمایشگاه صنعت موسیقی از آسیب نمایشگاه‌ها در کشورمان در امان نباشد. ما معمولاً نمایشگاه‌ها را به یک فروشگاه بسیار بزرگ تبدیل می‌کنیم به طوریکه نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در واقع یک فروشگاه بزرگ کتاب است.

جوادزاده در ادامه تأکید کرد: اگر نمایشگاه صنعت موسیقی به سمت این برود که ما بتوانیم بازاریابی کنیم و از اینکه صرفاً فروش ساز و آثار هنری را در این نمایش داشته باشیم فاصله بگیریم می‌توانیم به دستاوردهای بیشتری از این رویداد امیدوار باشیم؛ بنابراین لازم است که تهیه‌کننده‌های عرصه موسیقی و همچنین تهیه‌کننده‌های بین‌المللی در این رویداد حضور داشته باشند و از طرفی بتوانیم قراردادها را طبق روال مرسوم نمایشگاه‌های دنیا داشته باشیم به این معنا که قراردادهای همکاری بین ناشران، دستگاه‌ها و... منعقد شود یک سطح از آنچه که در نمایشگاه‌های کشورمان انجام می‌شود بالاتر می‌رویم.

وی افزود: بنابراین ذاتاً نمایشگاه تخصصی موسیقی روی یکی از نقصان‌های مهم ما در کشور دست می‌گذارد که به خودی خود اتفاق بسیار مبارکی است اما باید در روند سال‌های پیش روی خود به سمتی برود که از یک فروشگاه خیلی بزرگ به سمت نمایشگاه شدن قدم بردارد. در دوره اول من از طرف حوزه هنری در این نمایشگاه حضور داشتم و باید بگویم که همه تولیدکنندگان، واردکنندگان و غرفه‌داران وقتی در نمایشگاه حاضر می‌شوند ناخودآگاه به این سمت می‌روند که آنجا صرفاً بازار فروشی راه بیندازند که البته این اتفاق لازم و مفید است اما اینکه ما فهممان از پدیده نمایشگاه را صرفاً مربوط به این مسئله کنیم که این رویداد محلی برای فروش است، فهم اشتباهی است که باید اصلاح شود. به شخصه ظرفیت بسیار بالایی در این نمایشگاه دیده‌ام و به نظرم تیم مدیریتی قدرتمندی در آن حضور دارد و احساسم بر این است که ما به سمت نزدیک شدن به نمایشگاه‌هایی می‌رویم که در اروپا برگزار می‌شوند و من این توان را در تیم اجرایی این رویداد می‌بینم.

این آهنگساز درباره شکل و شمایل درست نمایشگاه‌های صنعت موسیقی در اروپا گفت: در نمایشگاه‌های اروپایی بازارچه‌های کوچکی وجود دارد که کمک می‌کند شما به عنوان یک آهنگساز، خواننده یا موسیقی‌دان با تهیه‌کننده‌ها و ناشرها وارد گفتگو شوید و اثرتان را به آنها ارائه دهید. نمایشگاه‌ها مثل جشنواره‌های موسیقی بخشی دارند که کارگزاران، مدیربرنامه‌ها و... به نمایشگاه دعوت می‌شوند و حالا با حضورشان امکان اتصال موسیقی‌دان‌ها، آهنگسازها و خواننده‌ها به این گروه‌ها فراهم می‌شود و در واقع نمایشگاه‌ها فرصت وصل شدن هنرمندان و کشور برگزارکننده به بازارهای جهانی را فراهم می‌کنند. اضافه کردن این بخش کار سختی است چرا که ما محدودیت‌های سیاسی داریم و ممکن است بسیاری از کارگزاران هیچ‌گاه به این نمایشگاه نیایند.

وی افزود: سومین ویژگی که نمایشگاه‌های معتبر دارند این است که بین جشنواره‌های کشور میزبان و دیگر کشورها قراردادهایی نوشته می‌شود که اصطلاحاً به آن‌ها انعقاد قراردادهای خواهرخواندگی گفته می‌شود و این نمایشگاه‌ها گام‌هایی فراتر برمی‌دارند و می‌توانند بازارهای بسیار خوبی در عرصه موسیقی ایجاد کنند و اگر این اتفاق در این رویداد رخ دهد به نظر من اتفاق بسیار بزرگی در صنعت موسیقی ما است.

جوادزاده درباره نقش نمایشگاه در برطرف کردن چالش‌های فرهنگیِ هنر موسیقی در ایران اظهار کرد: تا امروز ما چیزی به نام صنعت موسیقی در ایران نداشته و نداریم و صنعت آنچنان که در کشورهای اروپایی وجود دارد، در کشور ما شکل نگرفته است و ما مثل چین، ژاپن، کره‌جنوبی، آمریکای جنوبی و اروپا بازار نداریم که بخش اعظمی از این ماجرا به موضوع حق مولف مربوط می‌شود که مسئله پیچیده‌ای در ایران است. در دور اولی که نمایشگاه برگزار شد ما درگیر بحران‌های بیشتری در عرصه موسیقی بودیم اما در فاصله یک سالی که بین دور اول و دور دوم نمایشگاه وجود دارد سند ملی موسیقی به تصویب رسیده و موسیقی در جمهوری اسلامی ایران به رسمیت شناخته شده و چالش هویتی که با پدیده موسیقی داشتیم و در سال‌های پس از انقلاب مدت زمان زیادی با این چالش درگیر بودیم دیگر وجود ندارد و موسیقی به عنوان یک هنر پذیرفته شده است. در سند موسیقی بحث اقتصاد موسیقی و توسعه آن جزو اهداف مطرح شده است و در این مبحث ما از بازار و به تبع آن از صنعت موسیقی صحبت می‌کنیم و در واقع تمام نهادهای مدیریتی ما امروز مکلف به حمایت از توسعه صنعت موسیقی هستند و مادامی که نپذیریم موسیقی بیش از صد سال است که وارد بازار شده و رویکرد صنعتی پیدا کرده نمی‌توانیم مشکلات و معضلات موجود را برطرف کنیم و لازم است چرخه اقتصاد سالم این هنر در کشورمان شکل بگیرد که در پی آن بسیاری از معضلات دیگر نیز حل خواهد شد. بنابراین من بر این عقیده‌ام که نمایشگاه صنعت موسیقی ابزار بسیار بزرگی برای حل این مسائل است؛ مسائلی که دستگاه‌های مدیریتی کشورمان امروز در حل آن‌ها با مشکل مواجه شده‌اند و این رویداد می‌تواند آن نقاط را هدف قرار دهد.

جوادزاده درباره پتانسیل موجود در تولیدات آثار و ابزارهای موسیقی برای صنعتی شدن، اظهار کرد: در این عرصه سه بخش فعالیت دارند که مربوط به تولیدکنندگان ساز، واردکنندگان تجهیزات و تولیدکنندگان آثار هنری موسیقی می‌شود. یکی از آسیب‌هایی که در دوره اول نمایشگاه دیدم این بود که بخش پاپ و همچنین بخش تجار و واردکنندگان، اغلب شرکت‌کنندگان این رویداد بودند و تولیدکنندگان ساز آن حضور پر رنگ را نداشتند و وقتی وارد نمایشگاه می‌شدید کاملاً مشخص بود که بخش واردکنندگان پر رنگ است. ظرفیت لازم برای صنعتی شدن وجود دارد و باید توازنی ایجاد شود که به نظر من با برگزاری نشست‌ها و پنل‌ها می‌شود توازن لازم بین تولیدکنندگان، واردکنندگان و صادرکنندگان ایجاد شود و البته لازم است بخش رسانه‌ای نمایشگاه هم به شکلی فعال‌تر بر این موضوع تمرکز داشته باشد.

وی در پایان اظهار کرد: جامعه موسیقی ما در نسبت با جمعیت کل کشور جامعه بسیار کوچکی است و وقتی از صنعت صحبت می‌شود یکی از اصلی‌ترین بخش‌ها برای شکل‌گیری این مهم، مصرف‌کننده است. این نمایشگاه همه سازوکارش در جهتی عمل می‌کند که ما را به مصرف‌کننده وصل کند و ناشر ابزارهای بیشتری برای اتصال به مصرف‌کننده داشته باشد. تعداد هنرجویان و مصرف‌کنندگان موسیقی بسیار وسیع است، ما دانشجویان موسیقی داریم که همه‌شان به ساز، میکروفن‌های حرفه‌ای و ابزارهای مختلفی نیاز دارند و این می‌تواند بازار گسترده‌ای ایجاد کند که یکی دیگر از نکات حائز اهمیت درباره این رویداد به حساب می‌آید. نکته‌ای که باید به آن توجه شود این است که ما نباید انتظار داشته باشیم که یک روزه به نمایشگاه موسیقی فرانکفورت برسیم چون آن‌ها سالهاست که این رویداد را برگزار می‌کنند. ما باید افقی را در نظر بگیریم و بدانیم که قدم به قدم به سمت آن چشم‌انداز پیش برویم.