مصائب تئاتر از زبان یک کارگردان جوان

آیدا امیری در گفت‌وگو با پانا با اشاره به چگونگی حضورش در عرصه تئاتر و نمایش گفت: «از سال ۹۰ گروه هنری اکباتان شکل گرفت و این گروه با همراهی سرای محله شهرداری، اقدام به اجرای نمایش‌های متعدد کرد و البته در آن دوره بر اساس پیشنهاد‌ها سرای محله و مناسبت‌ها، نمایش‌ها انتخاب می‌شد.»

این کارگردان تئاتر توضیح داد: «ما ابتدای راه بودیم و این گروه چهار سال به کار خود ادامه داد و درنهایت هریک از اعضا به کار خود در عرصه فرهنگی به کار خود ادامه دادند.»

وی با اشاره به اجرای نمایشنامه پینوکیو در تماشاخانه استاد مشایخی توضیح داد: «پروسه سالن گرفتن و حمایت مالی از نمایشنامه‌ها بسیار دشوار است و کار درنهایت پس از تمرین‌های متعدد، به سرانجام نمی‌رسد و این اتفاق موجب می‌شود ایده‌ها به سرانجام نرسد.»

این کارگردان تئاتر تصریح کرد : «رقم اجاره پلاتوها، سالن‌ها و گیشه‌ها همخوانی ندارد و بسیاری از علاقه‌مندان به تئاتر قید این هنر را می‌زنند و کسانی که ماندگار هستند عاشق این حرفه بوده و البته در انتها نقره‌داغ می‌شوند.»

امیری تأکید کرد: «اجرا در سالن‌های کوچک برای افراد مستعد مستقل یک دل‌خوشی است و اقتصاد تئاتر در آن دیده نمی‌شود. از هر ۱۰ نمایش، تنها یک یا ۲ کار خوب دیده می‌شود. تئاتری‌های مستقل نمی‌توانند از افراد نامی استفاده کنند و اسم‌ها در تئاتر می‌فروشند و بچه‌های مستعد و گمنام قربانی این اتفاق می‌شود.»

وی یادآور شد: «بازیگرانی داریم که فرق بتهون و باخ را نمی‌دانند اما همین افراد در تئاتر حضور دارند. کارگردانانی داشتیم که پس از چهار ماه بازیگر را مرخص کرده زیرا قراردادی با او داشته که بیشتر شبیه برده‌داری است.»

این کارگردان و بازیگر تئاتر گفت: «افرادی که صرفاً با سرمایه وارد کار تئاتر می‌شوند وارد دلالی شده و درنهایت موفق نمی‌شوند. این افراد ایده‌ها را می‌سوزانند و امروز از این افراد در عرصه هنرهای نمایشی بسیار داریم. در این شرایط کارگردانانی راداریم که از دستیار کارگردان پول می‌گیرند که اسمشان را در کار درج کنند و این رزومه سازی است.»