کووید، کات

به‌گزارش ایران، یکی با صدای بلند داد می‌زند اگر تو عجله داری من بیشتر عجله دارم اما دلیل نمی‌­شود این جوری هل بدهی و راهت را باز کنی. مرد اما با هیجان و لحنی که ملایمت در آن آشکار است جواب می‌دهد. «حق دارید راستش بعد از دو سال خیلی خوشحالم دوباره سینما می‌آیم. اصلاً مثل بچه ها شده ام. قلبم تند و تند می‌زند.» جملاتش انگار آبی است بر آتش خشم بقیه کسانی که سواربر پله برقی هستند. زن مسن ماسک را روی صورتش بیشتر فشار می دهد.

«حق دارد. این کرونا زندگی برایمان نگذاشته. من هم خیلی خوشحالم بیرون آمده ام.» مردی که معترض شده بود حالا لبخند پت و پهنی صورتش را می پوشاند.«بعله همه خوشحالیم، اما باید آرامش داشت.» مرد نفس عمیقی می­‌کشد.گویی هنوز وارد سالن نشده به پرده نقره ای و جادوی تصویرش فکرمی کند.

راستی اصلاً چه کسی است که دلش نخواهد در تاریکی شگفت‌انگیز سالن سینما و روی پرده بزرگ نقره ای فیلم مورد علاقه‌اش را ببیند. اصلاً همان هول هول آماده شدن برای رسیدن به سالن، گیشه بلیت، کنار هم فیلم دیدن راستی که کرونا در دو سال گذشته کلی زندگی‌مان را تغییر داده و حسرت به دلمان گذاشته. حالا دوباره سالن‌های سینما بازگشایی شده‌اند، یعنی این‌بار واقعاً کرونا مغلوب جادوی تصویر شده است. اصلاً ماهایی که این روزها تصمیم گرفتیم و دوباره بعد از دو سال توی سالن سینما کنار هم نشستیم چقدر به کرونا و حواشی‌اش فکر کردیم. چقدر دقت کردیم آدمی که روی صندلی کناریمان نشسته ماسک دارد یا نه؟ صدای سرفه که آمد بر خود لرزیدیم یا نه؟ شاید هم آنقدر مشتاق فیلم دیدن دسته جمعی بودیم که دیگر به هیچکدام از اینها فکر نکردیم؟ بهتر است به چند سالن سینما برویم و ببینیم در آنجا چه می‌گذرد.

دختر سه لایه ماسک روی هم زده کاملاً مضطرب است. از آقایی که پشت گیشه بلیت‌فروشی نشسته می‌پرسد. «آقا توی سالن همه ماسک دارند؟» مرد با خونسردی جواب می‌دهد. «زمانی‌که خوراکی می خورند، بر می دارند دیگر.» دختر مضطرب تر می پرسد: «یعنی تذکر نمی دهید؟» مرد فقط سری تکان می‌دهد. دختر جوان رو به مادرش می‌گوید: «مامان برویم آخر تو بیماری زمینه‌ای داری شنیدی که گفتند توی سالن ماسک‌ها را بر می‌دارند.» مادر دخترک اما بی ترس روی یکی از صندلی های سالن انتظار می نشیند. «مادر جان ما که ماسک‌مان را زده ایم. دلم پوسید توی خانه. بگذار فیلمم را ببینم.» دخترک اما نگران مدام دور سالن چشم می‌گرداند.

فود کورت (سالن غذا) پر از آدم‌هایی است که ماسک ندارند و غذا می‌خورند. هر چند تعدادی غذایشان را دستشان گرفته و نزدیک بالکن یا پنجره غذا می خورند. تعدادی هم گوشه ای از سالن سلفی می گیرند، کاملاً ذوق‌زده سینما آمدن. بچه‌ها بازی می‌کنند و این‌ور و آن‌ور می دوند. مادر و پدرهای نگران مدام تذکر می‌دهند دستشان را به در و دیوار و آسانسور نمالند. برخی برای اینکه بچه‌ها را سرگرم کنند مقابل پوسترها از آنها عکس می گیرند.

دختر و پسر جوانی که یادشان رفته ماسک بزنند از قهوه فروشی کنار سالن ماسک می خرند.صاحب کافه می گوید من که مراعات زیادی از مردم نمی بینم به همه چیز دست می زنند و کمتر کسی هم الکل می زند، یعنی اصلاً مراعات ها مثل روزهای اول نیست. همکارش می گوید سخت نگیر، مردم بعد از دو سال ذوق زده اند.
چراغ ها که خاموش می شود پرده نقره ای بیشتر به چشم می آید. بلیت ها با حفظ فاصله گذاری اجتماعی فروخته شده یعنی اگر با همسر یا دوست صمیمی ات هم سینما رفته باشی بین‌تان یک شماره فاصله هست. اما کمتر کسی به این فاصله گذاری توجه می کند. فکر که کنی کمی هم طبیعی است. بیشتر کسانی که با هم سینما می آیند یا دوست نزدیکند یا اعضای خانواده یعنی کسانی که در طول شبانه روز با هم زندگی می‌کنند. قبل از شروع فیلم برخی که از ازدحام فضا گلایه دارند جایشان را به جلوی پرده تغییر می دهند همان جایی‌که خالی است و به‌خاطر نزدیک بودن زیاد به پرده طرفداران کمتری دارد. مثل زن و مرد جوانی که با کنترلچی سینما هماهنگ می کنند و جایشان را به جلوی سالن تغییر می دهند. پیش بینی فروشنده گیشه درست بود و خیلی ها موقع فیلم دیدن ماسک را از صورتشان بر می‌دارند تا خوراکی بخورند. برخی اما تا پایان فیلم هم دست به ماسک‌شان نمی زنند. دو نفری که داخل سینما ماسک خریدند تا پایان فیلم هم ماسک روی چانه‌شان است.

بعد از تمام شدن فیلم دخترجوان از وضعیت کلی سینما احساس رضایت می کند. «سالن که نصف ظرفیت بود، تهویه هم داشت و فاصله گذاری هم رعایت شده بود. من استرسی نداشتم اما متوجه شدم کسی اگر تک سرفه می زد همه بر می گشتند و نگاهش می کردند. انگار جرم شده.» موقع خارج شدن از سالن سینما انگار همه برای سوار شدن به آسانسور ملاحظه بیشتری دارند. کسی اصراری ندارد بیش از ظرفیت مجاز وارد آسانسور شود.

سجاد نوروزی، مدیر پردیس سینمایی آزادی و عضو شورای صنفی نمایش درباره بازگشایی دوباره سالن های سینما به ما می گوید: «معمولاً افراد خانوادگی به سینما می آیند وقتی درخانه و منزل افراد کنار یکدیگرند توقع اینکه فاصله گذاری در سینما به دقت انجام شود شاید زیاد باشد. اما کماکان ما با ظرفیت ۵۰ درصدی بلیت می‌فروشیم. الان همه حمل و نقل عمومی کشور از جمله قطار و هواپیما با صددرصد ظرفیت کار می کند و تنها جایی‌که با ۵۰ درصد ظرفیت و رعایت پروتکل ها کار می کند سینماها هستند. بررسی‌های میدانی ما نشان می دهد تقریباً ۹۹ درصد مخاطبان سینماها واکسینه کامل شده‌اند اینکه یک تعداد از مردم جرأت کرده و دوباره سینما می‌آیند هم برای همین است که واکسن زده‌اند. البته خبرهایی هم هست که از اول آذر قرار است کارت واکسیناسیون هم در سینماها کنترل شود. رشد واکسیناسیون عمومی و اکران فیلم‌هایی با مخاطب زیاد موجب رونق سینماها در چند روز اخیرشد.»

به عقیده او سینما در دوره بعد از کرونا راهبردی ترین تفریح و ارزان ترین تفریح کشور محسوب می شود و سیستم و دولت باید نگاه ویژه و جدی به آن داشته باشند. رشد قیمت ها در حوزه گردشگری و در دیگر حوزه ها باعث شده حتی طبقه متوسط هم ازآنها استفاده نکنند. سینما هنوز برای اکثر مردم قابل استفاده است و طی این دو سال تنها جایی است که پروتکل ها در آن اجرا و همچنان هم اعمال می شود.

او در پاسخ به این سؤال که چرا داخل سالن به آنهایی که از ماسک استفاده نمی کنند تذکر داده نمی شود، می گوید: «ما نمی توانیم به مردمی که دو سال است انواع و اقسام محدودیت ها را تحمل کرده. واکسینه شده و اکثراً هم تجربه یک‌بار ابتلا به کرونا را دارند و بعد از دو سال دو ساعت آمده‌اند، تفریح کنند دائم تذکر بدهیم. منطقی نداریم و فقط اعصاب‌شان را خرد می‌کنیم.»

او تأکید می‌کند: «هیچ صنفی به اندازه سینمادارها در دوره کرونا لطمه نخورده. در حوزه سینماهای تک سالنه ورشکستگی قابل جبران نیست. البته هنوز شرطی برای پیک‌های بعدی نگذاشته‌اند و من به‌عنوان یک شهروند معتقدم شاید پیکی به شدت و حدت قبل اتفاق نیفتد اما هر چه هست این روزها مردم از سینما آمدن خوشحالند و فعلاً شرط خاصی برای سن و یا شرایط دیگر قائل نشده اند.»

جادوی تصویر خیلی ها را دوباره به سینما برگردانده. کسی نمی‌داند کرونا در سالن های سینما هم جولان می‌دهد یا نه؟ اما خیلی‌هایمان پذیرفته‌ایم که با واکسن و رعایت مسائل بهداشتی و ماسک دوباره یکسری از فعالیت های زندگی‌مان را از سر بگیریم. انگار چاره ای نیست و باید زندگی کردن با کووید ۱۹ را تمرین کنیم.