جمعی از آزادگان سرافراز در گفت‌وگو با پانا:
استقبال مردم ایران از آزادگان، فراتر از انتظار بود
مشهد (پانا) - آزادگان سرافراز مشهدی از سختی‌های خود در دوران اسارت بیان کردند و استقبال مردم در روز ۲۶ مرداد را فراتر از انتظارشان دانستند.
بیست و ششمین روز از مرداد، یادآور بازگشت سرافرازانه آزادگان به میهن در سال ۱۳۶۹ و فرصتی برای مرور رشادت‌های این غیورمردان است. ۲۶ مرداد سال ۱۳۶۹ جمهوری اسلامی ایران با سربلندی توانست رزمندگانی که مجاهدانه از دین و شرف و خاک کشور دفاع کرده و در دست دشمن اسیر شده بودند را به وطن بازگرداند.
میهن اسلامی در روز ۲۶ مرداد شاهد حضور اولین گروه از آزادگان سرافرازی بود که پس از سال‌ها اسارت در زندان‌ها و اسارتگاه‌های رژیم بعث عراق، قدم به خاک پاک میهن اسلامی خود گذاشتند.
آزادگان، صبورتر از سنگ صبور و راضی‌ترین کسان به قضای الهی بودند. اینان سینه‌هایی فرّاخ‌تر از اقیانوس داشتند که از همه جا و همه کس بریده و به خدا پیوسته بودند. آزاده نامیده شدند چون از قید نفس و نفسانیات، رهایی یافته بودند.
آزادگان با ایمان راسخ خود در برابر همه فشارهای جسمی و روحی دشمنان ایستادند و روابط اجتماعی جامعه کوچک اردوگاهی خود را بر پایه اخلاق حسنه بنا نهادند و از شکنجه‌های مزدوران بعث، هراسی به خود راه ندادند.
آزادگان، هیچ‌گاه متعلق به یک مقطع از تاریخ نیستند بلکه همواره مانند روحی در همه ارکان این کشور و ملت جاری شده‌اند؛ چرا که پیام و سیره آن‌ها فریاد سربلندی و شکوهمندی ملت ایران اسلامی است که برای همیشه ماندگار است و در هر زمان و میدانی می‌توان از آن بهره جست.
سیدامیر شوشتری، مدیرکل آموزش و پرورش استان خراسان رضوی ۷۷ ماه (معادل ۶ سال) اسارت در زندان‌های رژیم بعثی را در سوابق خود دارد و این دیدار به همین جهت و به مناسبت سالروز ورود آزادگان به میهن صورت گرفت.
شوشتری در این دیدار به پانا گفت: «با توجه به وعده‌های توخالی و تبلیغات رژیم بعث به اسیران ایرانی از ۱۴۳ هزار نفر، تنها ۱۵۰ نفر باقی ماندند.»
وی افزود: «تصورات آزادگان سرافراز از ایران بعد از جنگ بسیار متفاوت بود. کسانی که حدود ۶ الی ۸ سال، ایران را ندیده و هیچ خبری نداشتند اما استقبال بی‌نظیر مردم ایران از آزادگان، فراتر از تصورات ما بود.»
شوشتری اظهار کرد: «تا زمانی که به خاک ایران نرسیده بودیم، هیچ اعتقادی به آزادی نداشتیم؛ چون هر لحظه ممکن بود با رکب و حیله تازه‌ای مجدد به زندان‌های بعثی بازگردیم.»
این آزاده سرافراز تصریح کرد: «بعضی از دوستان در زمان اسارت بودند که صلیب سرخ اصلا اسم‌شان را ثبت نمی‌کرد و بعضاً تا سنوات زیادی مخفی باقی می‌ماندند و تحت شکنجه‌ها و مشقت زیان‌باری قرار می‌گرفتند.»
وی اظهار کرد: «تعدادی از این دوستان با توجه به اینکه چندین سال از آزادی گذشته، باز هم توانایی بیان خاطرات روزهای سخت‌شان را ندارند و اینان هستند که هیچ‌گاه دردهایشان قابل تسکین نیست.»
طی این بازدید، آزاده سرافراز سلیمان حاج‌میرزاجان از تربت حیدریه هم که از سال ۱۳۶۲ به مدت ۶ سال در اسارت بود به خبرنگار پانا گفت: «با تمام سختی‌هایی که زمان اسارت کشیده‌ایم از مردم و مسئولان توقع و انتظار داریم هیچ‌گاه ما را فراموش نکنند.»
وی افزود: «اگر باز هم همین موقعیت و همین شرایط برای کشورمان ایران پیش بیاید، باز هم مانند چندین سال قبل برای شرکت در جنگ، داوطلب خواهیم شد.»
حاج‌میرزاجان تصریح کرد: «پیشرفت کشورمان ایران در حال حاضر زبانزد اکثر کشورهای جهانی است و این مایه افتخار ما ایرانی‌هاست. امیدواریم در این شرایط سخت کشور، مردم همیشه پشتیبان و یاور ولی فقیه خود باشند و هیچ‌گاه کشور و ولی فقیه را تنها نگذراند.»
در پایان این بازدید نیز آزاده سرافراز غلامرضا نظرپور که در سال ۱۳۶۱ به مدت ۸ سال اسیر بود، گفت: «سختی‌ها و مشقت بسیاری که در زمان اسارت در زندان‌های بعثی کشیدیم، هیچ‌گاه فراموش‌شدنی نیست و اگر چندین سال هم بگذرد فقط خاطرات بیشتر مرور خواهند شد و هرگز فراموش‌شدنی نیستند.»
ارسال دیدگاه