آئین و مراسم رمضان‌خوانی در بیرجند

به گزارش پانا در شب‌های ماه رمضان پس از نماز و افطار عده‌ای از پسران نوجوان در دسته‌های چند نفری به در خانه‌های مردم به ویژه توانگران رفته و به امید گرفتن انعام (‌تنقلات ‌یا وجه نقد) اشعاری خاص می‌خواندند که در اصطلاح محلی به آن رمضانی می‌گفتند.

در این مراسم پسران و نوجوانان جلوی درب هر خانه که می‌رسند برای اینکه مطمئن شوند کسی در خانه هست یا نه یک نفر از بچه‌ها که او را با عنوان استاد برگزیده‌اند با صدای بلند می‌گوید رَمِزُاْنی مارْ وَاْ مِدِیْ یا وَرْ خُانِمْدِ ـه «رمضانی ما را می‌دهید یا بخوانیمش ».

اگر در خانه کسی بود و چیزی به آن‌ها می‌داد به درب خانه دیگر می‌رفتند و گرنه اگر احساس می‌کردند کسی در خانه هست و جوابی نمی‌دهند خواندن رمضانی را آغاز می‌کردند.

ابتدا استاد یک مقدمه و دعایی می‌خواند و شاگردان بعد از هر جمله او می‌گفتند آمین و یادی از حضرت محمد (ص) و حضرت علی (ع) می‌کردند و رباعی‌هایی در مرثیه ائمه اطهار  می‌خواند.

رَمِزُاْ یا رَبْ‌، یارَبْ رَمِزُاْ           remazo ya rab ya rab remazo               رمضان یا ر‌ب ، یا رب رمضان

َرمِزُاْ اُ اْمه خُش نُاْمِ خُدا          remazo ome xos nome xoda               رمضان آمد خوش نام خدا

این مراسم با شماره 811 در فهرست میراث معنوی (ناملموس) کشور به ثبت رسیده است.