شعرانی افزود : جوانان معمولاً با انرژی، اشتیاق و ایده‌های نو همراه هستند. حضور آن‌ها در سیستم آموزشی می‌تواند باعث ایجاد تحول و نوآوری در روش‌های تدریس، مدیریت و برنامه‌ریزی شود. آن‌ها با فناوری‌های جدید آشنا هستند و می‌توانند از ابزارهای دیجیتال برای بهبود فرآیند آموزش استفاده کنند.
شعرانی تصریح نمود : جوانان به دلیل نزدیکی سنی و فرهنگی با دانش‌آموزان، بهتر می‌توانند نیازها، علایق و چالش‌های آن‌ها را درک کنند.
این درک بهتر باعث می‌شود روش‌های آموزشی جذاب‌تر و متناسب‌تر با روحیه نسل جدید طراحی شود.
شعرانی گفت : حضور نیروهای جوان در آموزش و پرورش باعث کاهش شکاف بین نسل‌ها می‌شود. این موضوع به ایجاد ارتباط مؤثرتر بین معلمان و دانش‌آموزان کمک می‌کند. جوانان می‌توانند به عنوان پل ارتباطی بین سیستم آموزشی قدیمی و نیازهای نوین دانش‌آموزان عمل کنند.
وی بیان کرد : جوانان معمولاً با آخرین روش‌های آموزشی و پژوهشی آشنا هستند و می‌توانند این دانش را در کلاس‌های درس به کار بگیرند. آن‌ها تمایل بیشتری به شرکت در دوره‌های آموزشی جدید و به‌روزرسانی مهارت‌های خود دارند.
شعرانی گفت : حضور جوانان در سیستم آموزشی باعث ایجاد فضایی پویا و پرانگیزه می‌شود. این موضوع نه تنها بر دانش‌آموزان، بلکه بر همکاران قدیمی‌تر نیز تأثیر مثبت می‌گذارد. جوانان با انگیزه بالا می‌توانند الهام‌بخش دیگران باشند و روحیه تیمی را تقویت کنند‌.
جوانان بهتر می‌توانند دانش‌آموزان را برای مشاغل و چالش‌های آینده آماده کنند. آن‌ها با مهارت‌ها و فناوری‌های جدید آشنا هستند و می‌توانند این دانش را انتقال دهند.
شعرانی گفت : این موضوع به ایجاد نسلی توانمند و آماده برای آینده کمک می‌کند. سیستم‌های آموزشی قدیمی ممکن است در برابر تغییرات مقاومت کنند. حضور جوانان می‌تواند این مقاومت را کاهش دهد و پذیرش تغییرات را تسهیل کند.
شعرانی بیان کرد : جوانان معمولاً انعطاف‌پذیرتر هستند و می‌توانند به عنوان عامل تغییر عمل کنند.
جوان گرایی در آموزش و پرورش نه تنها یک ضرورت، بلکه یک فرصت استراتژیک برای بهبود کیفیت آموزش و آماده‌سازی نسل آینده است. با جذب، آموزش و حمایت از نیروهای جوان، می‌توان سیستم آموزشی را پویاتر، نوآورانه‌تر و متناسب‌تر با نیازهای روز جامعه کرد.

شعرانی خاطر نشان کرد : جوان گرایی به ایجاد تحولات پایدار و مثبت در آموزش و پرورش منجر خواهد شد.