جامعه‌شناس البرزی در گفت‌وگو با پانا:
بازی کردن حق تمام کودکان است
کرج (پانا) - یک جامعه‌شناس گفت آرزوها، دغدغه‌ها و حتی غم‌های اغلب کودکان کار، شبیه هم است و هیچکدام در سنی نبوده‌اند که با اراده و انتخاب آزادانه خود وارد این چرخه شوند اما حالا بسیاری از آن‌ها چاره دیگری غیر از کار کردن ندارند.
محمد یزدانی به مناسبت روز جهانی کودکان کار در گفت‌وگو با پانا عنوان کرد: «کودکان کار هم آرزو دارند و دلشان می‌خواهد درس بخوانند. اگر دغدغه نان نبود و اگر چشمان منتظر خواهرها و برادرهای کوچک‌ترشان به دسترنج هر ماه‌شان نبود، شاید می‌توانستند به جای کار در خیابان، روی رویاهای خود کار کنند.»
وی افزود: «دست‌های کودکان کار برای کار کردن خیلی کوچک است. آن‌ها با در دست داشتن یک مداد، بسیار بهتر به نظر می‌رسند. شرایط خاص اجتماعی البرز از جمله وجود ۴ زندان، حاشیه‌نشینی و مهاجرپذیری بالا باعث شده تعداد کودکان کار در معابر و خیابان‌ها روزبه‌روز افزایش پیدا کند. با توجه به شرایط اجتماعی و اقتصادی موجود این که تصور کنیم می‌توانیم تعداد این کودکان را به صفر برسانیم امکانپذیر نیست.»
یزدانی اضافه کرد: «برای متعادل‌سازی جمعیت کودکان کار استان باید متناسب با شرایطی که دارند، کار مناسب برای آن‌ها تعریف شود تا لااقل از حضور آن‌ها در خیابان‌ها که آسیب زیادی به همراه دارد، جلوگیری شود.»
وی با بیان اینکه در همه جنگ‌ها و انقلاب‌ها زمانی که دشمنان روبه‌روی هم قرار می‌گیرند و قصد جان هم را می‌کنند اگر شاخه گلی از طرف یکی از آن‌ها به دیگری داده شود، جنگ خاتمه پیدا می‌کند و آشتی و دوستی جایگزین کینه و خشم می‌شود، افزود: «اما کودکان کار سر هر چهارراه و خیابانی با دست‌های کوچک و معصومشان، شاخه گل تقدیم انسان‌هایی می‌کنند که هیچ دشمنی با آن‌ها ندارند ولی انگار جنگ نان و خوشبختی برای این کودکان تمامی ندارد.»
این جامعه‌شناس گفت: «کاری که توسط کودکان در شرایط خطرناک و ناسالم انجام می‌شود، کار خطرناکی است. این بدان معناست که این کار به‌طور طبیعی ناامن است و برای کودکان زیر ۱۸ سال بدون در نظر گرفتن شرایط و ایمنی مناسب نیست.»
وی با بیان اینکه برخی از کارهایی که طبیعتاً خطرناک هستند شامل استفاده از مواد شیمیایی خطرناک یا کار با ماشین‌آلات سنگین است، اظهار کرد: «کودکان کار در معرض خطر، نیاز به قهرمان دارند. در دنیای امروز زباله‌ها طلای کثیف نامیده می‌شوند و به همین خاطر کودکانی را می‌بینید که سطل زباله‌های سطح شهر را زیر و رو می‌کنند و اگرحواسمان به این کودکان نباشد، دنیای وحشتناک منتظر ما است.»
یزدانی خاطرنشان کرد: «با همه تاثیرات بدی که کار کردن در زندگی کودک کار می‌گذارد، باز هم روزانه شاهد بیشتر شدن تعداد کودکان کار هستیم. بهتر است از خودمان شروع کنیم و قدم‌هایی برای رنگی کردن دنیای خاکستری کودکان کار برداریم و لبخندهایی را به آن‌ها هدیه دهیم.»
وی افزود: «نمی‌توان امروز کاری کرد که همه کودکان کار را نجات داد اما می‌توان حامی جدی یک کودک کار شد. امیدوارم ما هم به نوبه خودمان باعث لبخند یک کودک کار شویم.»
دانش‌آموزخبرنگار: آیلین فیضی
ارسال دیدگاه