در گفت وگو با پانا
نائب رئیس سندیکای آسانسور: ۶۰ درصد آسانسورهای نصب‌شده در کشور قدیمی هستند
تهران (پانا) – نائب رئیس سندیکای آسانسور می‌گوید اعلام استاندارد نبودن ۹۰ درصد آسانسورهای کشور از سوی سازمان ملی استاندارد به این دلیل است که نیاز به بازرسی ادواری ، تعمیرات و نگهداری دوره‌ای وجود دارد اما بسیاری از مالکان یا سازمان‌ها و ادار‌ه‌ها به این موضوع بی‌توجه هستند و این وضع می‌تواند زمینه‌ساز حوادثی شود که فوت یا آسیب مردم را به دنبال دارد.
در بخش عمده‌ای از ساختمانهایی که در سالهای اخیر ساخته می‌شوند، نصب آسانسور اجباری است و عادت به استفاده از آن تا آنجا پیش رفته است که اغلب مردم ترجیح می‌دهند خانه‌هایی را که آسانسور ندارد، اجاره نکنند و در زمان خرید نیز یکی از ویژگی‌هایی که مد نظر خریداران است، داشتن آسانسور در آن ساختمان است.
فارغ از تمام ویژگی‌های مثبتی که آسانسور برای مالکان ساختمان‌ها یا مراجعان به سازمان‌ها و ادارات دارد، این وسیله می‌تواند در صورت رعایت نکردن بازرسی‌های دوره‌ای به ابزاری خطرناک بدل شود که سلامت و جان افراد را به خطر بیندازد، اما اغلب از این مهم غافل می‌شود.
۹۵ درصد حوادث آسانسور مربوط به آسانسورهای غیراستاندارد بوده است
۹۵درصد آسانسورهایی که تاکنون سقوط کرده‌اند، غیراستاندارد بوده‌اند. آنگونه که علی‌اکبر ایلخانی، رئیس سندیکای صنف آسانسور و بالابر، می‌گوید بسیاری از شهرک‌های قدیمی تهران از جمله اکباتان نیاز به تعویض کلی اسانسور مجموعه‌ها دارند.
وی مراجعه نکردن مردم برای کسب استاندارد ادواری را خطری جدی در ساختمان‌ها دانست و ادامه داد: ۶۰ درصد آسانسورهای نصب‌شده در کشور قدیمی و ۴۰ درصد آنها جدید نصب شده است که آنها هم نیاز به رسیدگی و بازرسی دارند.
عباس ابریشمی، نائب رئیس سندیکای آسانسور و پله برقی نیز در گفت وگو با خبرنگار پانا با بیان اینکه فعالیت این صنف تاکنون در قالب اتحادیه نبوده است ، اظهار کرد: از سال ۱۳۸۴ در سطح کشور درگیری‌هایی با اتحادیه‌های صنفی مختلف به وجود آمده است که اغلب آنها به صنف آسانسور تنها به گاوصندوق اتحادیه خود نگاه می‌کردند و از سال ۱۳۸۸ پیگیری‌ها برای ایجاد اتحادیه‌ای برای این واحدهای صنفی در دستور کار قرار گرفته است.
وی ادامه داد: اولین فراخوان برای تشکیل اتحادیه در سال ۱۳۸۹ انجام شد و از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۶ این فراخوان هرساله تکرار شده است . البته همیشه با کم‌لطفی بعضی از اصناف کار تشکیل این اتحادیه به تعویق افتاده است.
ابریشمی تصریح کرد: اعضای این اتحادیه در تلاش هستند تا با درخواست اتاق اصناف ایران و دستور وزیر صنعت تشکیل این اتحادیه را به مرحله اجرایی‌شدن برسانند و این امیدواری وجود دارد که اعضای این صنف با تلاشی که در مراحل بعدی برای ایجاد این اتحادیه انجام می‌دهند درحل مشکلات صنفی فعالان صنعت آسانسور گام بردارند.
ابریشمی با اشاره به حادثه فوت ۶ نفر در حوالی دریاچه چیتگر تهران در هفته گذشته خاطرنشان کرد: در حالی که این حادثه در دسته حوادث آسانسور اعلام شده است اما باید گفت که این حادثه مربوط به بالابر بوده است.
وی اضافه کرد: بالابرها زیرمجموعه اتحادیه‌هایی هستند که به صورت غیرتخصصی بیش از ۲۰ سال است که عنان این صنعت را به دست گرفته‌اند و حتی یک استاندارد هم برای آن تعریف نکرده‌اند. تمامی استانداردهایی که برای آسانسور وجود دارد با همکاری سندیکای صنعت آسانسور و سازمان ملی استاندارد تدوین شده است.
ابریشمی اظهار کرد: متاسفانه اخباری در اقصی نقاط کشور در مورد سقوط بالابرها و آسیب یا فوت مردم هنگام استفاده از بالابرها گزارش می‌شود و این وضع ایجاد اتحادیه برای این تشکل صنفی را ضروری کرده است تا ضوابط و مقررات و استانداردهای مربوط به صنف آسانسور و بالابر را با هم هماهنگ کند.
وی با اشاره به تلاش برای اتحادیه‌ای کشوری در این زمینه خاطرنشان کرد: واقعیت این است که تنها در شهر تهران به حد نصاب استانی یا کشوری دست خواهیم یافت و در هیچ کجای دیگر کشور این حد نصاب وجود نداشت.
نائب رئیس سندیکای آسانسور و پله برقی عنوان کرد: وزارت صنعت تصمیم گرفته است که ایجاد این اتحادیه ابتدا در سطح کشوری برگزار شود و پس از آن در سطح استانی نیز پیگیری خواهد شد.
وی خاطرنشان کرد: در سطح کشور ۲۰۵۲ عضو وجود دارد که می‌توانند در مرحله بعدی انتخابات شرکت کنند و این امیدواری وجود دارد که به حد نصاب برسد.
ابریشمی اظهار کرد: قوانین ناظر بر فعالیت اعضای صنف اسانسور و بالابر همان قوانین صنفی است و اتحادیه‌های تخصصی و خاص مصوبه‌هایی را نیاز دارند که باید به تصویب شورای عالی اصناف برسد و در صورت نیاز این کار صورت گیرد.
حوادث مربوط به سرنشینان آسانسور کاهش یافته است
وی با بیان اینکه از سال ۱۳۸۸ که مقررات ایمنی آسانسور در کشور جاری شده است روند حوادث مربوط به آسانسور به شدت کاهش یافته است، اظهار کرد: به طور مثال اگر در سال ۱۳۸۷ حادثه‌ای در صنعت آسانسور وجود داشته است ۹۰ حادثه مربوط به سرنشینان آسانسور بوده است که این میزان در سالهای بعد کاهش یافته است.
نائب رئیس سندیکای آسانسور و پله برقی عنوان کرد: تعداد اسانسورها در سال ۱۳۸۸ حدود ۲۰۰ هزار دستگاه بوده است که اکنون به ۷۵۰ هزار دستگاه افزایش یافته است و از میزان حوادث ثبت‌شده در مورد صنف آسانسور درصد بسیار کمی مربوط به سرنشینان است و بیشتر حوادث مربوط به کارکنان و کارگران این صنف بوده است.
ابریشمی تصریح کرد: بیشتر حوادثی که با عنوان آسانسور از آن نام برده می‌شود مربوط به بالابرهایی است که اغلب آنها فاقد استاندارد هستند و برای حمل مصالح در ساختمان‌ها باید مورد استفاده قرار گیرد و کارگران و مهندسان و افراد نباید از آنها استفاده کنند.
تاییدیه سازمان ملی استاندارد تنها برای یک سال است
وی درباره تاکید سازمان استاندارد مبنی بر غیراستاندارد بودن بخش عمده‌ای از آسانسورها خاطرنشان کرد: سازمان ملی استاندارد تاکید کرده است که گواهی که از سوی این سازمان ارایه می‌شود تنها برای یک سال است و باید بازرسی‌های ادواری شوند. طبیعی است که ساختمانهایی که آسانسور آنها نصب شده است یک بار گواهی سازمان استاندارد را دریافت کرده است اما در پروسه تعمیر آسانسور قطعاتی وجود دارد که دربازرسی ادواری باید تعویض شود اما بازرسی ادواری هنوز در کشور ما جا نیفتاده است یا روی روال انجام نمی‌شود.
نائب رئیس سندیکای آسانسور و پله برقی اظهار کرد: انجام بازرسی ادواری چند سالی است که در برخی ازساختمانهای اداری آغاز شده است و با همت سازمان ملی استاندارد و این امیدواری وجود دارد که با کمک اعضای صنف و صنعت بازرسی‌های ادواری برای مردم و سازمان‌ها نهادینه شود و هرساله مجوز استاندارد دوباره را دریافت کنند.
وی در مورد تامین قطعات این صنعت نیز گفت: در مورد برخی از قطعات تا ۹۰ درصد تولید داخل وجود دارد اما قطعاتی هم هستند که نیاز به واردات دارند. موتور گیربکس‌های بیش از ۸ نفر یا کمتر از ۸ نفره از جمله قطعاتی است که بیش از ۸۰ درصد نیاز داخلی کشور توسط تولید داخل صورت می‌گیرد. ریل آسانسور از جمله قطعاتی است که تا ۹۰ درصد به واردات وابسته است و سیم بوکس هم کاملا وارداتی است و گرانی دلار بر تامین این قطعات وارداتی تاثیرگذار بوده است.
ارسال دیدگاه