کارشناس امور عشایر چهارمحال‌وبختیاری:
موسیقی نغمه‌ای است که قلب را دلیر می‌کند
میانکوه (پانا) - کارشناس امور عشایر چهارمحال‌وبختیاری موسیقی را نغمه‌ای دانست که ذهن را لطیف و خوی را ملایمت و جان را شاد و قلب را دلیر می‌کند.
نوید غریب‌شاهی در گفت‌وگو با خبرنگار پانا به روز «آواها و نواهای ایرانی» اشاره کرد و گفت: «بعد از سال‌ها تلاش و انتظار بالاخره در سال ۱۴۰۰ روزی به نام روز «آواها و نوای ایرانی» نامگذاری و مایه سرور و شادی اهالی هنر به خصوص شیفتگان این هنر ایرانی شد؛ تک تک ما به عنوان یک ایرانی از بدو تولد با نوا و آواز زاده و بزرگ شده‌ایم و جایگاه موسیقی در تاریخ ما دلیلی دیگر بر این مدهاست».
وی در ادامه افزود: «وطن جاویدان ما از تاریخ و معنویت به خصوصی برخوردار است و در وطن ما هر ایل و طایفه‌ای لهجه و آوای مخصوص به خود را دارد در این روز هر ایل با به نمایش گذاشتن آوازها و موسیقی‌های خود نشان می‌دهد که از چه قومی سرچشمه گرفته و هر آواز، غلیظی و دلنشینی خود را دارد».
غریب شاهی با اشاره به آواز های دلنشین بختیاری خاطرنشان کرد: «آوازهای بختیاری از دیگر موسیقی‌های دلنشینی است که جوانمردی را به نمایش می‌گذارد. موسیقی فولکوریک بختیاری، جلوه‌ی خاصی از فرهنگ بختیاری است که با شعر، همزیستی و قرابت دیرینه دارد و در مجموع پیوند و ارتباطشان ناگسستنی است و سرانجام کاری عرضه می‌دارد که تعلیم گرفته از تاثیرات کوه، دشت، طبیعت وآبشارها و موسیقی چشمه ساران است».
وی افزود: «این قرابت و خویشاوندی با طبیعت در موسیقی بختیاری به گونه‌ای است که تمامی وزن‌ها فاصله‌ها ردیف‌ها و گوشه‌ها علی رغم لطافت و ظرافت طبع، از ذوق و صلابتی کوهستانی بر خوردار است».
کارشناس امور عشایر چهارمحال وبختیاری با اشاره به انواع موسیقی بختیاری عنوان کرد: «موسیقی بختیاری به دو بخش عمده تقسیم می شود؛ یکی موسیقی شادیار است و دیگری موسیقی سوگواری یا چپ که موسیقی رزمی و حماسی مانند چوب بازی و سوارکاری نیز در زمره این نوع موسیقی قرار می گیرد».
وی ادامه داد: «در این راستا، موسیقی مطابق با محتوا ملودی و آهنگ‌هایی که نواخته می‌شود با رقص هم پیوندی دیگر می‌یابد؛ به طور کلی مضمون این اشعار همواره فراق، هجران، ناکامی‌ها و محرومیت‌هایی در عشق است و دلسوختگی و جانسوزی‌هایی که پیشی به این می‌بخشد و همچنین آوازهای شکارگری که به صیادی معروف است، حکایت‌گر موضوع دیگری است».
غریب شاهی اظهار کرد: «در ایل بختیاری هیچ شعری را نمی‌یابید که آهنگ مخصوص به خود را نداشته باشد؛ آنان برای هر پدیده‌ای، موسیقی مخصوص به خود را دارند؛ از دوشیدن بز و گوسفند گرفته تا کار طاقت فرسای درو کردن و دلاوری‌های فراوان که خون سلحشوری را در رگ‌های عشایر بختیاری به جریان می‌اندازد؛ که این باعث افتخار و سربلندی قلمرو تاریخی و پرحماسه‌ای ایران جاویدان ماست».
وی ادامه بیان کرد: «آنچه موسیقی متعلق به خود می‌داند همان اعماق زندگانی درون شخص است. موسیقی هنر خاص روح است و به‌طور مستقیم به روح خطاب می‌کند؛ من موسیقی را تنها وسیله لذت گوش به شمار نمی‌آورم بلکه موسیقی نغمه‌ای است که ذهن را لطیف و خوی را ملایمت و جان را شاد و قلب را دلیر می‌کند.»
ارسال دیدگاه