سالروز میلاد با سعادت امام موسی کاظم (ع) گرامی باد

امام موسی کاظم (ع) ، در نیمه ماه ذی الحجه در سال ۱۲۸ قمری در روستای ابواء، میان مکه و مدینه ، متولد گردید. آن حضرت در سن ۲۰ سالگی ، پس از شهادت پدرش امام صادق (ع) ، مسئولیت هدایت امت اسلامی را بر دوش گرفت.

امام در طول ۳۵ سال امامت خویش به اشکال مختلف ، نظام ایده آل سیاسی و اجتماعی اسلام را برای مردم تبیین می کرد. ایشان با جمع روایات و احادیث و احکام به احیای سنن پیامبر اکرم (ص) و پدران گرامی خود می پرداخت و آن چه را که در پدرش ، امام صادق (ع) ، نظم و استحکام یافته بود را حفظ و تقویت می کرد و در راه انجام وظایف الهی تا آن جا کوشید که جان خود را فدای آن ساخت.

دوران زندگی امام کاظم (ع) ، مقارن با حکومت چند تن از خلفای بنی عباس بود. در دورانی که استبداد و ستمگری حاکمان عباسی ، به اوج خود رسیده بود. امام کاظم (ع) در برابر ظلم و ستم هایی که از سوی خلفای عباسی صورت می گرفتذ؛ ساکت نمی نشست ، بلکه از راه های گوناگون با حکومت آنان مخالفت کرد.

همین امر موجب شد که بیشتر دوران زندگی امام کاظم (ع) در تبعید و یا زندان باشد. ‏البته این ظلم و ستم‏ های بی شماری که بر امام می رفت، مانع هدایت گری ایشان نمی‏ شد. امام کاظم (ع) در فرصت های مناسب گفتارهای بیدارگرانه خود را به گوش حکام ظالم می رساند.

به ایشان لقب هایی چون کاظم (کسی که خشم خود را کنترل می کند) ، صابر (صبر کننده) ، صالح (درستکار) ، امین ولقب باب الحوائج نیز داده اندو این لقب، به این معناست که اگر کسی خواسته و آرزویی از خداوند داشته باشد و با توسل و واسطه قرار دادن امام کاظم (ع) می تواند به آرزوی خود برسد.

ایشان در علم و تواضع و مکارم اخلاق و کثرت صدقات و سخاوت و بخشندگی ضرب المثل بود. بدان با عفو و احسان بیکران خویش تربیت می فرمود. شب ها به طور ناشناس در کوچه های مدینه می گشت و به مستمندان کمک می کرد.

در میان تمام فرزندان حضرت ابو الحسن (ع) فرزند بزرگوارش حضرت ابو الحسن على بن موسى الرضا (ع) از همه بزرگوارتر و عالیقدرتر و داناتر و فاضلتر بوده است. احمد بن موسى مردى کریم و بزرگوار و پرهیزکار بود و حضرت موسى بن جعفر این فرزند بزرگوار را دوست می داشت و بر سایر فرزندان مقدم می‌داشت و بستان یسیر خود را به او بخشیده بود.

واپسین روزهای عمر امام کاظم (ع) در زندان سندی بن شاهک سپری شد. به دستور هارون الرشید امام را مسموم کردند و امام سه روز پس از آن به شهادت رسید. شهادت وی ۲۵ رجب سال ۱۸۳ هجری قمری در بغداد رخ داده است.

/ خبرنگار : ریحانه فتحی /