روایت گوشه ای از مشکلات خراسان جنوبی :
کاش دردمان تنها کمبود آب در استان بود
بیرجند(پانا) - می گویند بدون نان میتوان زندگی کرد ولی بدون آب نه؛ اما من میگویم کاش در خراسان جنوبی تنها مشکل کمبود آب را داشتیم و از نداشتن نان شب بعضی از مردم این دیار ، گله مند نبودیم.
بیش از ۱۸ سال است که خراسان جنوبی درگیر خشکسالی هایی است که همه چیز را تحت تاثیر خود قرارداده است؛ از بی رونق شدن کسب و کار مردم و کشاورزان استان گرفته تا تلف شدن حیوانات و خشک شدن رودخانه ها و ... .
وقتی می شنویم که روستائیان خراسان جنوبی آب برای نوشیدن هم ندارند ، قلبمان از جای کنده می شود و جگرمان آتش می گیرد؛وقتی مطلع می شویم که بیش از ۴۰۰ روستای استان ،با آب تانکرسیار آبرسانی می شود ،دلمان به حالشان می سوزد که چرا بی تدبیری افراد و گاهی بی تدبیری مسئولین باعث این امورات می شود.
اما کاش دردمان همین درد بی آبی بود و دیگر هیچ؛ وقتی هیچ کس نمی داند که روستای ذکری درمیان در کجا قرار دارند و بر سر کودکانش چه می آید ، چه انتظاری میتوان داشت که بقیه مشکلات رفع شود؛ چندی پیش بود که با رسانه ای شدن مشکلات روستای ذکری درمیان ، مسئولین به مانند همان شن های روانی که صورت کودکانش را زخمی کرده ،به روستا رفته و پیگیر مشکلات شدند اما نوش دارو بعد از مرگ سهراب چه فایده ای دارد ، مگر این کودکان چه گناهی کرده اند که در منطقه های مرزی سکونت دارند.
چندی پیش ، مطلبی را خواندم که نوشته بود:«گلهایی که بردنشان به خانه، اندوه را به ارمغان می آورد .» ؛ ابتدا گمان کردم در خصوص مطلبی علمی است اما کمی که مطالعه کردم متوجه شدم ، در خصوص کودکان کار است ، کودکانی که در واپسین لحظات شب بر سر چهارراه ها می خوابند و رنگ خانه و کاشانه را نمی بینند.
در همین شهر بیرجند،اگر در خیابان ها تردد کنی، می بینی کودکی با سن کمتر از ده سال ، گاری دستی را حمل می کند و در آن ضایعات را جابه جا میکند تا بتواند برای خواهر و برادر خودش نان و غذا فراهم کند.
«رندان تشنه لب را آبی نمی دهد کس شاید ولی شناسان رفتند از این ولایت»؛این تنها بیتی است که می تواند حال و روز هولناک و وحشتانک این کودکان را که از تحصیل باز مانده اند را توصیف کند و دل مردم و مسئولین را به رحم آورد.
البته افرادی نیز هستند که در این شلوغی شهرها ، نقاط بی سر و صدا را که گاهی هیچ کس از وجودشان مطلع نیست ، شناسایی می کنند و دست به اقدامات خیر خواهانه می زنند تا کمی از آلام و درد این افراد بکاهند.
مسائل اقتصادی بر همه چیز تاثیر میگذارند یا به تعبیری دیگر میتوان گفت: با پول همه چیز را می توان خرید؛ به گونه ای که وقتی پولی در بساط نیست ، ممکن است زندگی جوانان را نیز تحت تاثیر بگذارد به طوری که می توان گفت یکی از دلایل جدایی جوانان نیز همین مسئله خواهد بود .
می گویند فرزندان زینت زندگی هستند و برکت می آورند، اما اگر شب ها در گوشه کناره های شهر بگردی، می بینی مادرانی هستند که نوزدان و اطفال خود را رها کرده و به دنبال سرنوشت خود می روند و از این جاست که بدبختی و بیچارگی این طفل بیچاره ، آغاز می شود که باید دور از پدر و مادر در پرورشگاه زندگی کند.
همین کودکان کاری را که در بالا گفتم، گاهی خود فروشی میکنند یا در مناطق مرزی برای این که شکم پدر سالخورده و مادر ناتوان و خواهر و برادر کوچک تر خود را سیر کند، دست به حمل مواد مخدر یا حتی در کار قاچاق دخالت می کند.
شاید نام جاده مرگ خراسان جنوبی را شنیده باشید؛جاده بیرجند ـ قاین که سالانه چندین نفر را به کام مرگ می فرستد، هنوز درگیر قول های مسئولین و اعتبارات تخصیص نیافته است و خدا می داند که چه زمانی برسد که این جاده یک طرفه شود و مردم هول و هراس مسافرت در آن را نداشته باشند.
از بدیهیات دین مبین اسلام این است که باید به عهد خود وفا کرد؛ ای کاش همه این گونه رفتار کنند و اگر مسئولین هم قولی می دهند ، سر قولشان بمانند تا خنده را بر لب مردم نشانده و گره ای از کار آنان بگشایند.
خبرنگار پانا: سید محمد علی سجادی
ارسال دیدگاه