میرزا حبیب دستان بنی، نخستین نگارنده دستور زبان ادبیات فارسی

میرزا حبیب خطاط، نویسنده و مترجمی بزرگ بوده است که نخستین دستور زبان فارسی را به رشته تحریر درآورد.
میرزا حبیب دستان بِنی در سال ۱۲۵۰ هجری قمری در روستایی به نام بن که اکنون شهرستانی در استان چهارمحال و بختیاری است دیده به جهان گشود.
او اولین کسی است که از کلمه «دستور» را با عنوان کتابی دربارهٔ قواعد زبان فارسی استفاده کرده و این قواعد را از عربی مجزا کرد و آن‌ها را از دایره تقلید از صرف و نحو عربی بیرون کشیده ‌است. طبق اطلاعات موجود، او اولین کسی بوده که اجزای کلام را در زبان فارسی مورد بررسی و طبقه‌بندی قرار داده است.
میرزا حبیب تحصیلات ابتدایی اش را در محل تولدش، بن، به پایان رساند و برای ادامه تحصیل به شهر های تهران و بغداد سفر کرد و در این دو شهر به مدت چند سال به ادامه تحصیل مشغول بود.
او در بغداد ادبیات، فقه و اصول و چندین زبان مختلف را یاد گرفته و به جلسات تبعیدیان و مخالفین سیاسی رفت و آمد داشته‌است.
میرزا حبیب دستان سی سال دیگر از عمر خود را در شهر استانبول ترکیه از راه خدمت در وزارت معارف حکومت عثمانی، تدریس و تعلیم در معلم‌خانه ایرانیان و مراکز دیگری گذراند که استانبول از فعال‌ترین شهرهای اسلامی قرن نوزدهم در گرفتن و اخذ تمدن اروپایی و شکل گیری نهادهای مدنی و از مهم‌ترین مراکز تجمع ایرانیان دگراندیش بوده است.
میرزا حبیب در حدود سن شصت سالگی به بیماری سختی دچار شد و برای معالجه با آبهای معدنی به «بورسه» رفت، اما مداوا بر او تاثیری نداشت و در همان‌ مکان درگذشت و به خاک سپرده شد.
از اثار میرزا حبیب دستان بنی میتوان به دستور سخن، دبستان سخن، رهنمای فارسی، عجایب و غرایب ملل، تذکره خط و خطاطان به ترکی ، خط و خطاطان به فارسی، دیوان شعر، مجموعه ایرنامه و...اشاره کرد.
خبرنگار دانش آموز: فاطمه طاهری