بررسی اجمالی زبان فارسی از دوران باستان تاکنون

مینا زمانی، دبیر ادبیات آموزشگاه الزهرا‌(س) آموزش و پرورش اسلامشهر در گفت و گو با پانا در این رابطه اظهار کرد: زبان فارسی از قدیمی‌ترین زبان‌ها و از گروه زبان هندو، ایرانی‌(آرین) است که تمامی زبان‌های شبه قاره هند، ایران و اروپا را در برمی‌گیرد. بیش از پنجاه درصد جمعیت ایران، ۲۵ درصد از جمعیت افغانستان و حدود ۲‌میلیون نفر از جمعیت پاکستان به زبان فارسی صحبت می‌کنند.

او افزود: زبان فارسی زبان اصلی خاندان هخامنشی بوده است که امروزه به آن فارسی باستان می‌گویند و با خط میخی نوشته ‌می‌شد. از زبان فارسی باستان چهار لهجه شناخته شده است، مادی، سکایی، اوستایی و فارسی باستان؛ از لهجه‌های مادی و سکایی که در غرب ایران و مناطق تحت فرمانروایی مادها و شمال ایران از مرزهای چین تا دریای سیاه کلمات و اثار محدودی به جا مانده است. اوستایی و فارسی باستان گویش مردم اطراف دریاچه هامون بوده است.

زمانی تصریح کرد: زبان فارسی باستان در طول چندین قرن دچار دگرگونی‌های متعددی شد تا به صورت فارسی میانه درآمد که به آن پهلوی هم می‌گویند. خط زبان پهلوی ۲۵ علامت داشت و از راست به چپ نوشته می‌شد. در زبان فارسی میانه نیز با ورود اسلام به ایران تغییراتی صورت گرفت و با برخی کلمات عربی درهم آمیخت و فارسی دری نام گرفت. زبانی که امروزه ایرانیان با آن صحبت می‌کنند ادامه فارسی دری است و الفبای آن نیز از الفبای عربی گرفته شده است.

دبیر ادبیات آموزشگاه الزهرا‌(س) آموزش و پرورش اسلامشهر خاطرنشان کرد: زبان فارسی دارای کلمات مشترک زیادی با زبان انگلیسی است و البته واژگان فارسی زیادی نیز به زبان‌های دیگر وارد شدند، در کتب مقدس نیز واژگانی از فارسی وجود دارد و بیش از ۳۵۰ وازه فارسی در زبان اندونزیایی نیز شناسایی شده است .

خبرنگار دانش‌آموز: آرمیتا بداغی