۶۰درصد کودکان بیش فعال در بزرگسالی گرفتار رفتارهای ضد اجتماعی می‌شوند

بیش‌فعالی یک اختلال رفتاری رشدی است. در این اختلال معمولا کودک توانایی دقت و تمرکز بر روی یک موضوع را نداشته و یادگیری در او کند است همچنین کودک از فعالیت بدنی غیرمعمول و بسیار بالایی برخوردار است.

بیش‌فعالی به عنوان یکی از شایعترین اختلالات روان‌‌شناختی رفتاری ۳ تا ۷ درصد از کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و اغلب با اختلالات دیگر روان‌شناختی همراه است. براساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی گزارش شده است که شیوع اختلال بیش‌فعالی برای بزرگسالان ۲.۵ درصد و برای کودکان ۵ درصد است.

عوامل ژنتیکی در بروز این اختلال نقش دارند همچنین عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سرب در دوران بارداری یا کودکی نیز میتواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

معمولا در درمان این بیماری ترکیبی از درمان دارویی و روان درمانی موثر است همچنین درمان‌های رفتاری مانند آموزش مهارتهای اجتماعی و مداخلا   والدین نیز در درمان موثر هستند.

حسین مهاجر ، روانشناس در گفت و گو با پانا در این باره اظهار کرد: «یک دیدگاه قدیمی نسبت به اختلال ADHD وجود دارد که این اختلال را جز اختلالات رشدی عصبی و روان شناختی طبقه‌بندی می‌کردند اما از سال ۲۰۲۲ به بعد این اختلال را جزو دسته اختلالات روان پزشکی تلقی می‌کنند.»

وی افزود: «علت تغییر این است که این اختلال ناشی از این است که در زیر جمجمه انسان جلوی پیشانی ساختاری وجود دارد که محرکهای محیطی را محدود کرده و مانند ترمز ماشین عمل میکند در کودکانی که این اختلال را دارند این عضو ضعیف است. مانند این که ماشینی ترمز نداشته باشد پس این کودکان توجه و تمرکز لازم را ندارند. از این رو این اختلال جز دسته روان پزشکی تلفی می‌شود.»

وی در پاسخ به این سوال که زمینه این اختلال از کجاست، گفت: «بخش عمده این بیماری زمینه‌های ژنتیکی دارد و  ربطی به مسائل  خانوادگی و تربیتی ندارد.»

مهاجر گفت: «متاسفانه در ایران اختلال ADHD را با اضطراب مزمن اشتباه می‌گیرند در حالی که بسیاری از افرادی که برای آنها این بیماری تشخیص داده می‌شود، عملا این اختلال را  ندارند و فقط دارای زمینه‌های اضطرابی هستند. برای تشخیص بهترین راه، گرفتن نقشه مغزی است که ساختار مغزی را به وضوح نشان می‌دهد. پس بهتر است در صورت شک کردن از کودکان نقشه مغزی گرفته شود.»

این روانشناس ادامه داد: «تحقیقات نشان می‌دهد اگر این اختلال در کودکان درمان نشود در بزرگسالی ۶۰درصد از آنها را گرفتار رفتارهای ضد اجتماعی می‌کند و ۴۰درصد از این کودکان هم گرفتار ADHD در بزرگسالی می‌شوند. تفاوت این اختلال در کودکی ‌‌و بزرگسالی این است که معمولا این اختلال در کودکی با بیش‌فعالی همراه است ولی در بزرگسالی فقط به صورت نقض توجه و تمرکز است.»

 وی در پاسخ به این سوال که اختلال ADHD با بیش‌فعالی چه تفاوتی دارد، گفت: «معمولا بیش‌فعالی با نقص توجه و  تمرکز همراه است و همزمان با هم اتفاق می‌افتند. ممکن است گاهی افراد فقط دارای اختلال بیش‌فعالی باشند و نقض توجه و تمرکز نداشته باشند یا برعکس. اما این اتفاق معمولا رخ نمی‌دهد به خصوص در کودکان که همیشه بیش‌فعالی با نقض توجه و تمرکز همراه ۶۰درصد از کودکان بیش فعال در بزرگسالی گرفتار اعتیاد و رفتار های ضد اجتماعی می شوند است.»