رفتار بچه‌ها در کودکی آینه نوع رفتاری است که والدین با آنها دارند
والدین نمی‌توانند فقط با آموزش شیوه‌های تربیتی بچه‌ها را وادار به رفتار مناسب کنند
تهران (پانا) - یک روانشناس گفت رفتار بچه‌ها در کودکی آینه نوع رفتاری است که والدین با آنها دارند. به این معنا که نوع پاسخ و واکنش والدین به نیازهای فرزندان و همچنین رفتار والدین با افرادی که این بچه‌ها مشاهده می‌کنند، سبکی برای آموزش است.
سارا گلستانی، روانشناس در گفتوگو با پانا با بیان اینکه خشونت و پرخاشگری نباید با خشم اشتباه گرفته شود، اظهار کرد: «خشم هیجانی طبیعی است؛ وقتی ما به عنوان انسان احساس می‌کنیم که مرزها و حقوقمان زیر پا گذاشته شده یا دیده نمی‌شود، آن را تجربه می‌کنیم.»
وی افزود: «علائم بروز خشم در بدن انسان ممکن است به صورت تپش قلب خود را نشان دهد که میزان و شدت آن بسته به نوع اتفاق متفاوت است که در این مواقع انسان توانایی حرف زدن و دفاع از مرز‌های خود را پیدا می‌کند.»
این روانشناس ادامه داد: «اگر خشم به موقع و در هنگامی که حقی از شخص ضایع شده بروز نکند و به آن پرداخته نشود، به خشونت و پرخاشگری تبدیل می‌شود و در مواقعی که نیازی به واکنش نیست، واکنش‌های افراطی نشان داده می‌شود؛ یعنی رفتار پرخاشگرانه از خود نشان می‌دهیم که این رفتار متناسب با واقعیت نیست.»
این روان شناس افزود: «خشم یک تجربه مهم، حیاتی و مورد نیاز برای زیست انسان است که در رفتار مشخص می‌شود. خشم لزوما با دعوا و درگیری همراه نبوده و شاید با یک تذکر، تعیین حد و مرز و حتی گفتوگو خود را نشان دهد؛ اما اگر نتوانیم حس خود را بیان کنیم این خشم به خشونت و پرخاشگری تبدیل می‌شود.»
گلستانی ادامه داد: «اگر والدین در رفتار با فرزندان به نیازهای آنها به موقع توجه نکنند یا بیش از حد نیاز، به آنها پاسخ دهند و اجازه ندهند که در مواقعی فرزندان ناکامی را تجربه کنند، بچه‌ها پرخاشگر می‌شوند. در نتیجه چه محرومیت از رفع به موقع نیازها و چه بیش از حد برطرف شدن نیازهای آنها باعث پرخاشگری می‌شود. در مورد اول به دلیل اینکه محرومیت، آنها را تحت فشار قرار داده و در مورد دوم به این دلیل که ناکامی متعادل و ضروری برای زندگی عادی را حس نمی‌کنند و تحمل هیچگونه ناکامی را ندارند در نتیجه کوچکترین ناکامی آنها را پرخاشگر می‌کند.»
وی خاطرنشان کرد: «رفتار بچه‌ها در کودکی آینه نوع رفتاری است که والدین با آنها دارند. به این معنا که نوع پاسخ و واکنش والدین به نیازهای فرزندان و همچنین رفتار والدین با افرادی که این بچه‌ها مشاهده می‌کنند، سبکی برای آموزش است.»
گلستانی با بیان اینکه ویژگی‌های شخصی فرزند نیز موثر است اما نوع رفتار و شیوه پرورشی والدین مهم‌ترین عامل شکل‌گیری رفتار است، یادآور شد: «تفاوت پرورش با تربیت این است که والدین نمی‌توانند فقط با آموزش شیوه‌های تربیتی بچه‌ها را وادار به رفتار مناسب کنند بلکه بچه‌ها رفتاری را از خود نشان می‌دهند که در والدین خود مشاهده کرده‌اند و این یعنی پرورش.»
ارسال دیدگاه