حضور نمایندگانی ازکانون صنفی معلمان و سازمان معلمان ایران در استودیو الفبا

به گزارش روابط عمومی وزارت آموزش‌وپرورش، در راستای تقویت، تعامل و ترویج گفت‌وگو میان جریان های درون آموزش و پرورش در جامعه معلمان کشور، عصر دیروز استودیوالفبا میزبان نمایندگان دو تشکل معلمی بودند.

میهمان این برنامه، محمدتقی فلاحی و محمد داوری از کانون صنفی معلمان و سازمان معلمان ایران بودند.

در این گفت‌وگو محمدتقی فلاحی با تشکر از بانیان این برنامه در روابط عمومی آموزش و پرورش، به تاریخچه مختصری از کانون صنفی معلمان ایران اشاره کرد و افزود: فعالیت این تشکل را به سه دوره تاریخی از ابتدا تا سال 57، از سال 57 تا سال 76 و از سال‌های 76 تا امروز، می‌توان تقسیم کرد، البته تشکلی به نام کانون صنفی معلمان از سال‌های 77 به بعد تأسیس شد.

عضو کانون صنفی معلمان تهران ادامه داد: در سال 77 آموزش‌وپرورش شهر تهران معلمان فعال در حوزه‌های اجتماعی را به سلسله نشست‌هایی دعوت کرد و آن نشست‌ها به سمت و سویی می‌رفت که تشکلی برخلاف تشکل‌های آن موقع و با رویکردهایی متفاوت تأسیس شود؛ اما در این نشست‌ها به‌تدریج اعضای آن تشکل و یا سیاست گزاری‌ها و رویکردهای اصلی تشکل توسط آموزش ‌و پرورش شهر تهران تعیین می‌شد. به همین علت برخی از معلمانی که در آن جلسات شرکت داشتند از حضور در نشست‌ها خودداری کرده و به فکر تأسیس تشکلی افتادند که مستقل از تشکیلات دولت باشد و منعکس‌کننده نظرات و خواسته‌های معلمان باشد و نطفه کانون صنفی معلمان از همان زمان ریخته شد و به‌تدریج کارهای اداری برای گرفتن مجوزها و ساختن یک تشکیلات صنفی مستقل انجام شد.

این فعال صنفی معلمان در ادامه به بی‌اعتمادی دولت‌ها به تشکل‌ها اشاره کرد و افزود: بی‌اعتمادی به تشکل‌ها فرصت رشد را از تشکل‌ها گرفته است و به‌این‌علت هزینه‌های زیادی را تشکل‌ها و اعضای آن متحمل شده‌اند و برخی از اعضای تشکل‌ها به دلیل فعالیت‌هایشان با بازداشت و احکام متنوع قضایی مواجه شده‌اند.

محمد داوری، از اعضای سازمان معلمان ایران در ادامه این گفتگو با اشاره به انجام برنامه‌های گفتگو در استودیو الفبا تصریح کرد: فصل جدید فعالیت‌های روابط عمومی، امیدوارکننده است و امیدوارم این فعالیت‌ها موردحمایت و توجه قرار بگیرد و این نگاه جاری و ساری شود که روابط عمومی برای عموم باشد و این فرصت در اختیار همگان قرار بگیرد تا بتوانند صدای خود را به جامعه و مسئولان برسانند.

عضو سازمان معلمان ایران با اشاره به تاریخچه تشکل متبوعش گفت: سازمان معلمان ایران متولد دوره اصلاحات است و رویکردش اصلاح طلبانه است و تلاشش حفظ هویت اصلاح طلبانه این تشکل است.

وی گفت این تشکل در سال 79 رسماً مجوز گرفته است و اوج دوران فعالیتش تا سال 84 بوده است. سال‌های 84 تا 92 در دوره دولت‌های نهم و دهم، دوره بدی برای تشکل‌ها به‌طور عام و به‌طور خاص برای سازمان معلمان ایران بود و برخی از فعالان صنفی و سیاسی معلمان با برخوردهای نامناسبی مواجه و در بعضی مواقع بازداشت و مورد بازخواست قرار گرفتند.

محمد داوری با توجه به روی کار آمدن دولت تدبیر و امید از سال‌های 92 به بعد افزود: در این سال‌ها فعالیت‌های تشکل‌ها به نسبت قبل بهتر شد، اما هنوز محدودیت‌هایی دراین‌ارتباط وجود دارد.

داوری افزود: تشکل‌ها به اهداف موردنظرشان نرسیدند و کارهایی انجام شد که باعث گریز افراد از تشکل‌ها شد هرچند نمی‌توان درباره همه تشکل‌ها یک‌جور قضاوت کرد. می‌توان تشکل‌ها را ازلحاظ پایداری و استمرار در مسیرشان مورد قضاوت قرارداد و اگر تشکلی مسیر خود را درست بداند آن را ادامه می‌دهد و سازمان معلمان ایران از این لحاظ خود را موفق ارزیابی می‌کند و در مسیری که قرار داشته است به‌طور ثابت‌قدمی عمل کرده است.

وی به ریشه‌های فرار از احزاب اشاره کرد و افزود: تشکل و حزب گریزی در ایران ریشه‌دار است و دلیل این اتفاق عدم وجود فضای آزاد بوده است و همین مقدار پیشرفت تشکل‌ها حاصل فضای موجود در دوران اصلاحات در دولت‌های هفتم و هشتم است و دولت یازدهم و دوازدهم مانند نوری مجدداً به تشکل‌ها تابیده است.

عضو سازمان معلمان در ادامه با اشاره به اینکه سازمان سعی داشته است تا سیاست را پررنگ‌تر ببیند و تا زمانی که آموزش‌وپرورش در ساختار سیاسی قرار دارد، تفکیک صنف از سیاست کار دشواری است. البته غالب فرهنگیان گرایش به ریسک‌های سیاسی و صنفی ندارند و توان اقتصادی آن‌ها در حدی نیست که اگر تشکلی هزینه‌هایی برای آن‌ها ازنظر شغلی یا مالی ایجاد کند، بتوانند آن را بپردازند.

داوری در پاسخ به پرسشی که تشکل‌ها به‌جای واسطه‌گری خود تابع جامعه شده‌اند و مسئله این است، برای اینکه مطالبه‌ای تبدیل به بحران نشود، تشکل‌ها چه‌کاری باید انجام دهند، گفت: این موضوع بسیار خوبی است و اگر تشکل‌ها دنبال‌روی توده‌ها باشند پس برای چه و با چه هدفی تشکیل‌شده‌اند؟

فلاحی در پاسخ به این پرسش گفت: این موضوع را قبول ندارم، اگر استمرار مطالبات وجود داشته باشد، عملکرد تشکل‌ها در این زمینه یک موفقیت است.

عضو کانون صنفی معلمان به نقاط قوت و ضعف کانون اشاره کرد و افزود: نقطه قوت کانون، تأکید بر مطالبات معلمان است و تأکیدش بر مطالبات صنفی بدون در نظر گرفتن مصالح سیاسی و حزبی است و این مطلب نقطه‌ضعف کانون هم شده، بطوریکه همه دولت‌ها باآنکه تفاوت سیاسی و جناحی باهم داشته‌اند با کانون برخورد کرده‌اند. گاهی در برخی تشکل‌ها تناقضاتی به وجود می‌آمد و به‌عنوان‌مثال از طرفی مطالبات معلمان را مطرح می‌کردند و از طرفی خودشان در دستگاه حاکمیتی قرار داشتند و می‌خواستند تابع مدیریت باشند و این باعث تناقض در رفتارهایشان می‌شد.

فلاحی در ادامه افزود: برخی از مطالبات معلمان را که کانون از ده تا پانزده سال قبل مطرح می‌کرد و دولت‌ها نمی‌پذیرفتند، امروز خوشبختانه همان خواسته‌ها را از زبان مسئولان می‌شنویم.

داوری درباره نقش تشکل‌ها گفت: تشکل‌ها علاوه بر نقش واسطه‌گری بین معلمان و مسئولین باید الگوی کنشگری تعاملی متکی بر منافع معلمان، والدین و دانش آموزان باشند نه اینکه دنبال منافع فردی و گروهی باشند زیرا الگوی تعاملی می‌گوید منافع تشکلی را در جهت منافع معلمان باید پیگیری کرد.

وی افزود: هرکس در مسیر مطالبه محور سیر کند باید بتواند معلمان منفعل را فعال کند و فعالان را هدایت کند و حرفش را در تعامل با دیگران معنادار کند، بنابراین معلمان باید مطالباتشان را به تشکل‌ها بگویند و اگر تشکل‌ها آن را قبول ندارند، خود تشکل تشکیل دهند.

عضو سازمان معلمان ایران در ادامه بحث به جنس تشکل‌ها پرداخت و افزود: کانون صنفی معلمان یک واسطه خوب بین معلمان و دولت است اما ازنظر سیر تاریخی انجمن اسلامی معلمان ریشه‌دارتر است و تاریخ حضورش به قبل از انقلاب اسلامی می‌رسد. مجمع فرهنگیان که باید پرچم‌دار اصلاحات در آموزش‌وپرورش باشد تا وقتی می‌گوییم یک فرهنگی اصلاح‌طلب بدانیم یعنی چه؟ سازمان معلمان ایران کنشگری صنفی و سیاسی را توأمان باهم می‌داند.