سوگنامه‌ای درباره «کودک»‌کشی رژیم غاصب قدس

قریب به ۱۹۰۰ سال از عاشورای ۶۰ هجری قمری می‌گذرد؛ عاشورایی‌که یزیدیان بر انسانیّت تاختند و وحشیانه، به کودکان هم رحم نکردند. شهیدان خردسال کربلا، حضرت علی اصغر (س) و حضرت رقیه (س)، نماد مظلومیت و حاصل خوی پلید کسانی است که مرزهای انسانیت را در نوردیده و آزادگی را زیر پا می‌گذارند.

ما آموخته‌ایم که «عاشورا» و «کربلا» به وسعت همه‌ی زمین و همیشه تاریخ است؛ امروز شاهدی دیگر بر این مدعا پیش چشم‌های نمناک به غم سیدالشهدا (س) قرار گرفت. در هنگامه‌ی محرم سال ۱۴۴۴ هجری قمری و در آستانه‌ی سالگشت عاشورای حسینی، سربازان اسرائیلی ـ این یزیدیان زمانه ـ افسارگسیخته به منطقه محصور غزه و مردم مظلوم فلسطین ناجوانمردانه حمله کردند و علاوه بر ویران کردن و به آتش کشیدن خانه‌های مظلومان فلسطینی، کودکان و زنان بی‌گناه را به خاک و خون کشیدند.

«آلا عبدالله قدوم» دختر معصوم پنج ساله‌ی سرزمین غزه نیز رقیه‌وار در این حمله شهید شد. این مظلومیت و معصومیت، چه‌خوب صحنه‌ی‌کربلای سال ۶۰ هجری را پیش روی جهانیان ترسیم کرد؛ یک سو مظلومینی که سال‌هاست تحت ستم و بی‌رحمی قرار دارند و در دیگر سو گرگ‌هایی که به کودکان هم رحم نمی‌کنند. «آلا» را نمادی از کودکان مظلوم تاریخ می‌دانیم که بی‌هیچ گناه کشته شده‌اند؛ حقا که باید پرسید «فبأی ذنب قتلت؟»

اکنون دیگر مدعیان حقوق بشر و انسانیت نباید سکوت کنند، بلکه باید فارغ از دین، رنگ، ملیت و نژاد بر این ستم برآشوب‌اند. نمی‌توان از یک سو مدعی صلح و حمایت از کودکان بود و از سوی دیگر بر کشته شدن «آلا»های بی‌گناه چشم فروبست.

همه کودکان، کودک‌اند و معصوم؛ امید داریم که نهادها و فعالان بین‌المللی از روی آزادگی این اصل را پاس بدارند. امیدواریم همه‌ی رسانه‌ها و فعالان رسانه‌ای قلم و دوربین خود را بدون سوگیری به بیان «حقیقت» به کارگیرند و بین کودکان افغانستان، یمن، فلسطین، سوریه، میانمار و اوکراین تفاوتی قائل نشوند.

انشاءالله که روزی بتوان باقوت در مقابل هر زورگویی ایستاد و حق کودکان را بازستاند؛ آینده جهان در دست کودکانی است که چونان شیربچگان شجاع پرورش یابند.