صدای رسا نخستین لازمه نقالی است

مهدیه بختیاری، از پذیرش خود در جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان به پانا گفت: «در زمان امتحانات بود که به ما اطلاع دادند کار ما برای جشنواره پذیرش شده؛ به همین دلیل ما فرصت خیلی کمی برای تمرین داشتیم و بخش عمده تمرینات ما پس از امتحان و در حیاط مدرسه بود. حتی دوتا از امتحانات من به تیرماه موکول شده که باید بعد از جشواره همراه جامانده‌ها این امتحانات را بدهم.»

او تصریح کرد: «البته آمادگی و تسلط من حین نقالی امروز حاصل تمرینات شخصی‌ای بود که برای مسابقه کشور داشتم و رتبه هم آوردم؛ اما تا به حال با استاد کار نکرده بودم و در یک بازه کوتاه با خانم طهماسبی که استاد من و کارگردان کار بودند تمرین داشتم.»

این دانش‌آموز نقال از سابقه هنری و حرفه‌ای خود در زمینه نقالی گفت: «از هشت سالگی تئاتر کار می‌کنم. کلاس هفتم که بودم به دلیل شرایطی که داشتم برای نقالی معرفی شدم اما اگر بخواهیم به مدت زمانی که به طور حرفه‌ای کار کردم اشاره کنیم می‌توان گفت سه سال است که به صورت حرفه‌ای و پیشرفته نقالی کار می‌کنم.»

بختیاری صدای رسا را نخستین لازمه یک نقالی خوب برشمرد و گفت: «نخستین چیزی که یک تماشاچی از نقال انتظار دارد صدای رسا است. صدایی که بدون میکروفون و تقویت در تمام سالن شنیده شود. لحن حماسی و حرکات سریع و حماسی نیز از ویژگی های یک نقال خوب است که باعث می‌شود نقالی بهتری داشته باشد. یکی دیگر از ویژگی های نقال خوب این است که باید بتواند در لحظات آغازین اجرا مخاطب را جذب کند. اگر در ابتدای اجرا موفق به جذب مخاطب نشود تا انتهای اجرا نمی‌تواند این کار را انجام دهد.»

او شرکت در کلاس استاد جلالوند را عامل گرایش خود به ادبیات دانست و افزود: «سال نهم ما دبیری داشتیم که خارج از مدرسه با استاد جلالوند کلاسی برگزار می‌کردند. من در ابتدا رغبت چندانی به شرکت در کلاس‌ها نداشتم اما پس از مدتی تحت تاثیر صحبت های دوستانم در این کلاس ها شرکت کردم و همین شد جرقه علاقه‌ام به ادبیات. از همان زمان شروع به نوشتن شعر کردم و کتابی هم دارم که تا مدتی دیگر به چاپ می‌رسد.»

وی عنوان کرد: «مهم ترین شخص در زندگی من و مشوق اصلی من مادرم است که به من کمک کرد در این مسیر ثابت قدم بمانم و خسته نشوم؛ حتی می‌توانم بگویم اغلب کارهایم را به خاطر وی انجام می‌دهم.»

دانش آموز خبرنگار: حسین زرنقاب