۱۰ مولفه اخلاق سازمانی در یک سازمان توسعه یافته و تجدید حیات شونده

به گزارش روابط عمومی سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور، سید جواد حسینی در این نشست با تشریح ده مولفه اخلاق سازمانی در یک سازمان توسعه یافته و تجدید حیات شونده گفت: «امروزه به مفهوم توسعه از منظر اجتماعی نگاه می‌شود و ممکن است جامعه رشد و پیشرفت داشته باشد اما این جامعه‌ توسعه نداشته باشد. توسعه مفهومی فراتر است از رشد است، توسعه ارتقای ابعاد کمی و کیفی جامعه است و ارتقای کیفی جامعه همان توسعه اجتماعی است.»

وی عنوان کرد: «جامعه و سازمانی که توسعه اجتماعی را لحاظ نکند آن جامعه و سازمان دیگر توسعه یافته و پیش رونده نیست.»

وی با بیان اینکه توسعه یافتگی اجتماعی سازمان را می توان اخلاق اداری در آن سازمان تعبیر کرد افزود: «سازمانی تجدید حیات شونده و خدمت رسان عام گرا است بجای خاص گرایی، تفکیک کارکردی نقش دارد در مقابل تداخل کاردکردی نقش و جهت گیری اکتسابی بجای جهت گیری انتصابی دارد. هر انسانی داری یک تقش در جامعه دارد و اگر خدمات سازمان بر نقش انسان‌ها متمرکز شود آنگاه آن سازمان نگاه عام گرایانه خواهد داشت.»

وی گفت: «نگاه به مراجعان سازمان به عنوان ارباب رجوع نگاهی سازمانی و عام گرایانه است. نبود این نگاه در سازمان و نگاه خاص گرایی سازمان موجب تفاوت گذاشتن بین مراجعان سازمان شده و این نگاه باعث می‌شود مراجعان برای پیشبرد کار خود دنبال ارتباطات فردی باشند.»

معاون وزیر با بیان ویژگی تفکیک کارکردی نقش در مقابل تداخل کارکردی نقش افزود: «انسان‌ها در زندگی نقش‌های مختلفی از جمله همسری، کارمندی و شهروندی دارند و در جوامع امروزی با تعدد نقش‌ها مواجه هستیم.»

وی افزود: «نگاه سازمان به مراجعان اگر بر اساس نقش‌های آنها باشد نه نگاه به عنوان ارباب رجوع آنگاه تداخل کارکردی نقش به وجود می‌آید و این سازمان نمی‌تواند خدمات شایسته و یکسان به همه مراجعان ارائه کند.»

معاون وزیر با تشریح جهت گیری اکتسابی بجای جهت گیری انتصابی در سازمان‌ها افزود: «تکیه بر نقش‌های انتصابی افراد در واگذاری پست‌ها در سازمان‌ها آسیب‌زا است و باید بر نقش اکتسابی افراد تکیه کنیم که در واقع همان شایسته سالاری است و در واگذاری مسئولیت‌ها باید فارغ از جنس، نژاد و ملیت عمل کرد.»

حسینی در ادامه با بیان بقیه ویژگی‌های توسعه یافتگی اجتماعی یا اخلاق اداری افزود: «نگاه دارایی محور در مقابل نگاه نقص محور به افراد، تعامل در مقابل تعارض، تعلق سازمانی در مقابل تملک سازمانی، هدف گرایی بجای مناسک گرایی، ضربه گیری سازمانی در مقابل چالش سازمانی، اتصال و اتحاد در مقابل تکثر و تعدد و سرمایه اجتماعی در مقابل بی اعتمادی سازمانی از دیگر ویژگی‌های توسعه یافتگی اجتماعی است.»