ذهن و زندگی بسیاری از ما پشت دیوار ساختارها و عادتها حبس شده است. روالی چیده شده، قابل پیشبینی و بسیار مقاوم در برابر تغییر، روزمره ما را تا مرز روزمرگیهای مداوم میکشاند و باز روزی دیگر از راه میرسد و تکرار به ماندن خود در زندگی ما ادامه میدهد تا آنجا که روزی چشم باز میکنیم و خود را انسانی محدود شده، ذهن زده و بیگانه با مفاهیمی چون شور و اشتیاق میبینیم.