"میرزا ابوالحسن" معلمی ماندگار در تاریخ بویراحمد

به گزارش پانا، میرزا ابوالحسن حسینی نیک متولد ۱۲۸۶ است که از او به عنوان حافظه قرن معاصر عشایر نام می بردند.

مردی که از قرن بدون جاده و ارتباطات، قرن تفنگ و یاغی گری، پا به قرنی گذاشت که برای باسواد شدن در آن هیچ مانعی جز خواستن نبود. مردی که سرانگشتانش سفید از گچ بود و شانه هایش رد تفنگ داشت.

او به عنوان نخستین معلم عشایری کهگیلویه و بویراحمد در سال ۱۳۱۵ کار خود را در عشایر طایفه نگین تاجی بویراحمد به صورت سیار و کوچ به کوچ آغاز کرد.

حسینی نیک معلم روزگاری است که دولت در قبال تحصیل و تدریس عشایر مسئولیتی نداشت و حق الزحمه یک تومانی معلمان عشایری را هر ماه خانواده ها پرداخت می کردند .

۲۱ اردیبهشت سال ۱۳۳۱ که دکتر محمود حسابی وزیر فرهنگ دولت مصدق با هلی کوپتر به بویراحمد سفر کرد تا عده ای را برای کار معلمی استخدام کند، میرزا ابوالحسن به محضر ایشان می رود و خود را معرفی می کند، دکتر حسابی که از دانش بالای میرزا متحیر شده بود از وی می خواهد به عنوان نماینده معلمان شهرستان بویراحمد با دولت همکاری کند.

در آن زمان نبود معلم زن یکی از مشکلات عشایر منطقه بویراحمد بود. به همین خاطر دختران بویراحمدی خیلی کم به مدرسه می رفتند یا خجالت می کشیدند و یا به خاطر پاکی و عفتی که داشتند از درس خواندن نزد مردها امتناع می کردند.

این مشکل تا مدت زیادی بین عشایر منطقه بویراحمد وجود داشت. هر چند محمد بهمن بیگی تلاش های زیادی کرد، ولی موفق نشد تا زمانی که اعلام شد هیاتی بلند پایه از آموزش و پرورش کشور قصد دارد با حضور در مدرسه عشایری شیراز، سطح یادگیری دانش آموزان را بررسی کند.

از آنجا که دانش آموزان باسواد خوبی در بین دختران عشایر وجود داشت، حسینی نیک از بهمن بیگی می خواهد موضوع استخدام معلم زن عشایری که سالها بی نتیجه مانده بود را با هیات کشوری مطرح کند که اینگونه هم شد.

او با عباراتی زیبا این موضوع را برای این هیات مطرح کرد و وزیر آموزش و پرورش وقت پذیرفت و استخدام معلم زن نیز اجرایی شد و دختران بویراحمدی نیز از این اتفاق استقبال کردند.

میرزا ابوالحسن حسینی نیک در سال ۱۳۴۱با اقدس موسوی شاگرد ۱۳ ساله خود ازدواج می کند. حاصل این ازدواج چهار فرزند، یک دختر و سه پسر بود.

بی بی اقدس موسوی بعد از گذراندن دوره ابتدایی در آزمون پایه ششم قبول و در اولین دوره ورود دختران به دانشسرای عشایری شیراز پذیرفته شد و به عنوان اولین معلم زن عشایری در کنار همسرش میرزا ابوالحسن شغل مقدس معلمی را آغاز کرد.

میرزا ابوالحسن تکریم معلمان از سوی مردم و معلم دوستی را یکی از دلایل پیشرفت معلمان در گذشته می دانست، به عقیده او در تشکیلات حکومتی دو گروه یعنی معلمان و قضات باید بی نیاز باشند تا مملکت پیشرفت کند.

نخستین معلم عشایر که به دانش آموزان خود عشق می ورزید در اواخر عمر از آنها هم گلایه داشت و می گفت، بیشتر دانش‌آموزانم که با تلاش خودم معلم شدند سراغی از من نمی گیرند.

میرزا ابوالحسن تا سال ۱۳۶۲ در این عرصه به آموزش شاگردان خود پرداخت و ۴۷ سال از عمر با برکت خود را صرف تعلیم و تربیت کرد.

درس خواندن در فرهنگ و جامعه ای که تفنگ چین ها و جنگجوها تنها قهرمانانش بودند، کار هر کسی نبود. اما میرزا توانست از آن مرحله و از آن روزگاران سخت عبور کند و وارد قرنی شود که در هر روستا و سکنه عشایری، پرچم یک مدرسه بالاست و کمتر دانش آموزی می داند برای برپا شدن ستون این مدارس چه تلاشها که نشده است.

میرزا ابوالحسن حسینی نیک سرانجام در ۲۷ آذر سال ۱۳۹۸ پس از نیم قرن تلاش برای با سواد کردن فرزندان این مرز و بوم، در سن ۱۱۲ سالگی به دنیای ابدی کوچ کرد.

پیکر نخستین معلم شهرستان بویراحمد با حضور گروههای مختلف مردم، مسئولان، فرهنگیان و دانش آموختگان در محل آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویراحمد طی مراسم با شکوهی تشییع شد.