غلامعلی جعفرزاده*
بازی بی‌هزینه با منافع ملی
این روزها اظهارات و حواشی بسیاری درباره لوایح در ارتباط با گروه ویژه اقدام مالی که از یک سال پیش تاکنون، یعنی از نخستین روزهای ارسال به مجمع تشخیص مصلحت نظام برای حل اختلافات ایجاد شده و تشخیص مصلحت جمهوری اسلامی، همچنان بلاتکلیفی است، مطرح می‌شود.
برخی ناظران این لوایح را ضرر محض مطرح می‌کنند و درمقابل وجود دارند افرادی که لوایح الحاق به کنوانسیون‌های بین‌المللی مقابله با تامین مالی تروریسم و مقابله با جرایم سازمان‌یافته فراملی را بدون ضرر معرفی می‌کنند حال آنکه به عقیده نگارنده هر دو این افراد و طیف‌ها ترجیح می‌دهند بخشی از حقیقت را نبینند.
اگر نظرات کارشناسانه ملاک‌نظر باشد و قرار باشد گفته‌های افراد متخصص را مدنظر قرار دهیم، باید اعتراف کرد که لوایح در ارتباط با FATF بی‌شک ضرر و زیان‌هایی برای کشور به همراه دارند ولی در این میان باید سود و زیان را کنار هم سنجید و سپس نتیجه‌گیری کرد.
اگر سود و ضررهای لوایح در ارتباط با گروه ویژه اقدام مالی را در یک ترازو بگذاریم، صراحتا باید بگوییم که کفه ترازو به سمت نکات مثبت سنگین‌تر است ولی نکته قابل توجه اینجاست که یک سال است همین هزینه و فایده کردن که نه کار سختی است و نه زمان‌بر، در مجمع تشخیص مصلحت نظام انجام نشده است.
امروز شرایط به گونه‌ای است که برخی افراد بدون توجه به سودهای لوایح در ارتباط با گروه ویژه اقدام مالی در مقابل روند قانونی موجود در جمهوری اسلامی ایستادگی می‌کنند ولی هیچ پاسخی به پرسش‌های موجود نمی‌دهند. این افراد نمی‌گویند واکنش ایران به ضررها و آسیب‌های فراوان و بسیار جدی عدم تصویب لوایح الحاق به کنوانسیون‌های بین‌المللی CFT و پالرمو باید چگونه باشد.
این افراد راهکاری ارایه نمی‌دهند تا مسوولان قوای مجریه و مقننه به عنوان دو قوه اصلی و حامی این لوایح بدانند در صورت رد این لوایح کشور باید به چه سمتی حرکت کند. نگارنده معتقد است که صرف مخالفت بدون ارایه راهکار و توجه به نظرات کارشناسانه و بررسی‌های صورت گرفته می‌تواند منافع ایران را بیش از هر زمان دیگری در معرض آسیب‌های بسیار جدی قرار دهد.
امروز شرایط به گونه‌ای است که مخالفان در زبان ساده‌تر می‌گویند نباید ماشین اقتصادی ایران از خیابان گروه ویژه اقدام مالی عبور کند، به فرض که این اظهارات آنان را پذیرفتیم ولی ماشین اقتصاد ایران در صورت عدم عبور از این خیابان باید از کدام مسیر برای رسیدن به مقصد حرکت کند؟
استقلال نظام جمهوری اسلامی، تولید محوری و عدم وابستگی به خارج از کشور جزو اصولی است که همه مسوولان فارغ از تمایلات جناحی و سیاسی‌شان با آن موافقند ولی منافع ایران و مردم را نباید فراموش کرد. متاسفانه اوضاع به گونه‌ای است که مخالفت آسان است و بی‌هزینه ولی امروز باید مشخص شود که اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام با تشخیص کدام مصلحت و در نظرگیری بایدهای کدام جامعه، بدون ارایه راه‌حلی مشخص و روشن در مقابل تصویب لوایح در ارتباط با گروه ویژه اقدام مالی ایستاده‌اند و معتقدند که سکوت بهترین راه‌حل است.
*نماینده مجلس
منبع: روزنامه اعتماد
ارسال دیدگاه