رضا زندی*
داستان یک قطعه
دعوای چرایی و چگونگی تعیین نرخ ۴۲۰۰ تومانی برای دلار در سال گذشته، اگر الف) مسیر امروزمان را برای تصمیمسازیهای درست و کارشناسی تصحیح نکند، ب) یادمان ندهد که مسوولیتپذیر و پاسخگو باشیم و ج) تلنگرمان نزند که آینده نگرانه تصمیم بگیریم، جز اتلاف منابع انسانی سودی نخواهد داشت. موقعیت جدید برای تصمیمسازی استراتژیک میخواهید: «بفرمایید حمایت از تولیدات داخلی.»
۱- دیروز، بعد از بازدید وزیر نفت از کارخانه تولید «توربین و کمپرسور» شرکت OTC داستان جالبی شنیدم. یکی از مدیران تولید تجهیزات این کارخانه، دو قطعه را از نزدیک نشانم داد. هر دو قطعه پیشرفته و «های تک» بودند و جزو خط قرمزهای شرکت خارجی تامینکننده محصول نهایی، محسوب میشدند. این دو قطعه، قلب موتور توربین بود. شرکت خارجی، به این شرط با شرکت داخلی قرارداد بسته بود که این قطعات مستقیما از آنها خریداری شود. بعد از تحریم، شرکت خارجی رفت، بیاینکه این قطعات مهم را تامین کند. حالا آقای مهندس داشت توضیح میداد که چطور کارشناسان ایرانی توانستهاند این دو قطعه را با کیفیت استاندارد در داخل ایران بسازند.
۲- اگر ایران در شرایط تحریم فعلی نمیتوانست «توربوکمپرسور» بسازد چه میشد؟ به این اظهارنظر وزیر نفت دقت کنید: «هماکنون نصف گاز با توربین و کمپرسورهای شرکت OTC انتقال مییابد.» توربوکمپرسورها هر سی- چهل کیلومتر، در مسیر لولههای انتقال گاز قرار میگیرند تا با افزایش فشار، انتقال گاز را فراهم آورند. نرسیدن گاز به برخی مناطق و افت فشار گاز در فصل سرما را که تصور کنید اهمیت کار ایرانی انجام شده را درخواهید یافت. کاری که با دوراندیشی درست از سال ۱۳۷۹ آغاز شد.
۳- احتمالا هر کدامتان مثالهایی از حمایتهای نادرست از برخی صنایع در ذهن دارید که ترجیح میدهم حالا کامتان را تلخ نکنم. گاهی رانت، گاهی وامهای بیحساب و کتاب و گاهی ... نشنیدهاید که مثلا مجوز و تسهیلات گرفته و بعد محصول را وارد کرده و به اسم جنس ایرانی وارد بازار کرده باشند؟! بیآنکه دانشی منتقل شده یا برای فرزندان ایران شغل تولید شده باشد؟! حالا که کشور از هر جهت نیازمند افزایش توان تولید داخلی است...
پس بر مسوولان کشور فرض است که از گذشته عبرت گرفته و درست سیاستگذاری کنند. جلوی رانتخواری را بگیرند و به تولیدات با کیفیت داخلی بازار بدهند. اگر تولیدی هم کیفیت مطلوب را نداشت، به کسب دانش فنی و ارتقای دانش مدیریتش کمک کنند، سپس بازار بدهند. حمایت «بی حساب و کتاب» یا وامهای بزرگ، باعث پیشرفت تولیدات داخلی نخواهد شد. راه درست ایجاد بازار برای محصولات ایرانی است. آن هم «با حساب و کتاب».
۴- شرایط که سخت میشود باید چراغ «امید» را روشن نگه داشت، چرا که به واقع در برخی حوزهها کارهای جدی انجام میشود. ضمن اینکه باید «واقعبین» بود و به غره، تدبیر از کف نداد. چه، خود میتواند دام باشد و سیاستهای اشتباه زاید.
*روزنامه نگار
منبع: روزنامه اعتماد
ارسال دیدگاه