تدریس، علم و آگاهی می خواهد

مهمان این هفته استودیو الفبا معلم پیشکسوتی است که علاوه بر ۳۵ سال کار معلمی، سابقه‌های کار هنری و رسانه‌ای هم دارد.بازی در فیلم سینمایی "زیر نور ماه" را میتوان در کارنامه او مشاهده کرد.
وی هم چنین ۱۲ سال است که مسئول انجمن ناشنوایان زنجان است و در حوزه اجتماعی نیز فعالیت دارد.
این معلم بازنشسته هم اکنون مسول خبرگزاری برنا در زنجان می‌باشد.
گفتگوی ما را با آقای داود خیری معلم گرانقدر عرصه تعلیم و تربیت در ادامه می‌خوانید:

*لطفا در ابتدا خلاصه ای از سوابق کاری خودتان را معرفی نمایید:

بنده تئاتر رو از سال ۱۳۵۲ شروع کردم و سال ۱۳۵۴ آمدم زنجان برای تحصیل در دانشگاه و ۱۳۵۸ در آموزش و پرورش استخدام شدم آن موقع یک منطقه بیشتر نبود اما در هر دوناحیه زنجان بودم و ۱۰ سال آخر در ناحیه ۲ کار می کردم .

* تدریس و معلمی اولویت اول شغل شما بود ؟

من در تمام عمرم به کارهایی که واقعا دوست می داشتم دست زدم. تدریس رو واقعا دوست می داشتم. سال۱۳۵۴همزمان اصفهان زبان انگلیسی قبول شدم و زنجان ادبیات فارسی. آمدم زنجان که معلم باشم. یک انتخاب دوست داشتنی و هرگز خسته نشدم.

* چند کار در زمینه تئاتر و فیلم سینمایی داشته اید ؟

حدودا ۲۰ نمایش صحنه ای بازی داشتم و ۱۵ فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی

* نظرتان در مورد تلفیق هنر و تدریس چیست ؟

هنر و تدریس شدیدا بهم مرتبطند. اصلا هنرمندان میتوانند معلمان خوبی باشند.

* نحوه ورودتان به حوزه آموزش استثنایی ؟

من سال ۱۳۶۲ به سازمان استثنایی دعوت شدم تا ادبیات و حرفه وفن را کنار هم به ناشنوایان آموزش بدهم. همان سال هیئت ورزش‌های ناشنوایان استان زنجان را در تربیت بدنی در کنار دوست دیگرم آقای فاضلی راه اندازی کردم. الان حدود ۳۵ سال هست که هنوز به عنوان رییس هیئت ورزش‌های ناشنوایان در تربیت بدنی حضور دارم. مثلا شدم پیشکسوت ورزشی.

* چطور شد وارد عرصه مطبوعات شدید ؟

سال ۱۳۶۸ گاها مطالب و خبرهایی برای روزنامه کیهان می‌فرستادم. بعد با امید زنجان آقای حکیمی پور و کلیه نشریات استانی و بعضا کشوری همکاری کردم و در حال حاضر هم ۲ سالی است که خبرگزاری برنا را در استان سرپرستی می‌‍کنم.

کدام معلم در زندگیتان تاثیرگذار بود ؟

من بیشترین تاثیر را از زنده یاد استاد هشترودی گرفتم که هنوز که هنوز است یاد و خاطره اش برایم زنده است. یک دوست و دبیر خوب و وظیفه شناس‌ترین معلمی بود دیده‌ام، آقای حسن آذرنیا هستند که، چله زمستان با برف و بوران راهی مدرسه شد و در جاده ماشینش واژگون شد و سال‌هاست از گردن به پایین فلج شده، زندگی می‌کند و هنوز دلش برای کلاس و بچه‌ها می‌تپد.

*و سخن آخر:

تدریس، علم و آگاهی می‌خواهد ، اگر آگاه در کار تدریس باشیم هرگز خسته نمی شویم حتی بعد از بازنشستگی دلمان برای میز و نیمکت و بچه‌ها تنگ می‌شود. هنر عشق می‌طلبد و ایثار و هنرمند عایدی چندانی ندارد، هرچه هست عشق است و زیبایی. رسانه رسالتی مردمی را می‌طلبد شدیدا سیاسی است و سرشار از جسارت و خستگی ناپذیری .در جامعه ما حتما باید به لحاظ اقتصادی تامین بود و بعد به هنر و رسانه وارد شد.