سقط غیرایمن از عوامل مهم مرگ زنان در دنیا

به‌گزارش ایسنا، سهیلا عارفی، با اشاره به تعریف سقط به معنای ختم حاملگی قبل از ۲۰ هفتگی، گفت: قبل از اینکه جنین قدرت زنده ماندن در محیط خارج از رحم را داشته باشد، سقط عمدی می‌تواند به دلایل درمانی و یا انتخابی صورت گیرد.

او سقطِ درمانی را به‌منظور حفظ سلامت مادر و یا بیماری جدی جنین معرفی کرد و افزود: سقط انتخابی نیز بنا به درخواست مادر و به هر دلیلی از جمله وقوع بارداری ناخواسته انجام می‌شود. در ایران، میزان باروری بدون برنامه ۳۴ درصد کل بارداری‌ها را تشکیل می‌دهد که در این میان، ۱۶ درصد ناخواسته و ۱۸ درصد بی‌موقع و نابهنگام گزارش شده است.

این فلوشیپ ناباروری ادامه داد: از آنجایی که طبق قانون سقط عمدی و بدون علت مشخصِ درمانی در ایران غیرقانونی است، سقط‌های عمدی صورت گرفته اگر در محیط‌های دارای مجوز و توسط متخصص مربوطه انجام نشود، می‌تواند تهدیدی برای سلامت مادر باشد. در مورد سقط عمدی و غیرایمن در ایران آمار دقیقی در دسترس نیست، اما بر اساس تخمین، سالیانه حدود ۷۳۰۰۰ سقط القایی در بین زنان متاهل رخ می‌دهد.

او ضمن تاکید بر اینکه سقط غیرایمن یکی از عوامل مهم مرگ و میر زنان در دنیا است، تصریح کرد: سقط جنین، زمانی ناایمن تلقی می‌شود که توسط فردی انجام شود که مهارت لازم را نداشته باشد و یا در محیطی انجام شود که فاقد حداقل استانداردهای لازم باشد.

این عضو تیم تخصصی مرکز درمان ناباروری ابن‌سینا افزود: سقط غیرایمن به‌علت پیشگیری نکردن از بارداری‌های ناخواسته، عدم آگاهی به قوانین حاکم در زمینه سقط جنین، عدم آگاهی در زمینه مسائل مربوط به بهداشت باروری، مراجعه به مراکز غیرمجاز و افراد غیر متبحر، بالا بودن هزینه سقط ایمن و فقر و اضطرار مادر و پدر صورت می‌گیرد.

او اظهار کرد: باتوجه به امکان انجام سقط ایمن در موارد تایید شده به‌دلیل نجات جان مادر، حفظ سلامت روانی و جسمی مادر، ختم حاملگی‌های توام با اختلالات مادرزادی و یا همراه با بیماری شدید نوزاد؛ امید می‌رود شیوع سقط غیر ایمن و عوارض مربوط به آن مانند مرگ مادر، شوک عفونی، آسیب به احشا داخل شکم مثل مثانه یا روده، پارگی رحم، نازایی و بروز مشکلات در بارداری‌های بعدی کاهش یابد.

عارفی در پایان گفت: بر اساس آخرین قانون سقط جنین در ایران در سال ۱۳۸۴، سقط درمانی با تشخیص قطعی سه پزشک متخصص و تایید پزشکی قانونی صورت می‌گیرد. سقط درمانی می‌تواند به روش دارویی و یا روش «ساکشن اسپیراسیون» بین هفته ششم تا شانزدهم انجام شود.