پانا؛ شروعی جذاب و نو برای رشد اجتماعی دانش‌آموزان
پوریا کشاورز مؤیدی*
تقریبا سه سال پیش که سوم دبیرستان بودم، در کارهای پرورشی مدرسه بسیار فعال بودم، یک روز به واسطه معاون پرورشی در کارگاهی چند ساعته شرکت کردم، کارگاهی که از طرف جایی به نام خبرگزاری پانا برگزار شده بود، در آنجا مقدماتی از خبر و رسانه توسط مسئول خبرگزاری برای ما گفته شد.
ابتدا فکر می‌کردم، این هم یک فعالیت معمولی مثل بقیه فعالیت‌های فوق برنامه دوران مدرسه است، اما وقتی وارد این کارگاه آموزشی شدم، در مسیر جدیدی از زندگی قرار گرفتم، حرف‌هایی که آنجا شنیدم برایم خیلی جذاب و دوست داشتنی بود، برای منی که همیشه سر و کارم با دنیای صفر و یک و کامپیوتر بود، کسی که خیلی دوست و رفیقی نداشت و فرد زیاد اجتماعی هم نبود.
بعد از مدتی مشتاق شدم تا بیشتر با این خبرگزاری آشنا شوم، وقتی برای ثبت نام به دفتر خبرگزاری پانا رفتم، اول فکر کردم که یک جای معمولی در آموزش و پرورش است و ما هم اخبار آن‌ها را پوشش می‌دهیم، اما وقتی آموزش‌های مورد نیاز را پشت سر گذاشتم، دیدم که ماجرای این خبرگزاری خیلی فراتر از محیط آموزش و پرورش است.
زمانی که به عنوان خبرنگار بالاخره فعالیتم را شروع کردم، برایم جذاب بود که در این سن به مکان‌هایی می‌روم، با کسانی نشست و برخاست می‌کنم که با من مثل یک بزرگسال رفتار می‌کنند و احترام زیادی برایم قائل هستند. جاهایی می‌رفتم که تا حالا کسی در سن و سال من نرفته بود، در جلسات مختلف شهری و استانی حضور پیدا می‌کردم و از برنامه‌ها خبر تهیه می‌کردم، و به این برنامه‌ها آفیش خبری می‌گفتند و من همیشه سعی داشتم تا بهترین نگارش را به همراه قواعد خبری به کار ببرم.
حالا بعد از نزدیک به سه سال فعالیت در خبرگزاری پانا، زندگی من بسیار متفاوت‌تر از قبل شده است، و در مسیری جدید قدم گذاشتم، در این دوران دوستان زیادی پیدا کردم، دوستانی واقعی که هموازه با من بوده‌اند.
در طول این مدت، خانواده من نقش بسیار اساسی در پیشرفت من داشت و برای آنان نیز فعالیت‌های من جذاب بود و همواره مشوق من بودند که جا دارد از پدر و مادرم یک تشکر اساسی بکنم.
همچنین در این راه با کسانی آشنا شدم که همواره از آن‌ها به عنوان استادان تاثیرگذار در زندگی خودم یاد می‌کنم، افرادی چون خانم سیده مریم ترابی مسئول خبرگزاری پانا در فارس که خبرنگاری و را نه به صورت مبتدی بلکه به صورت کاملا حرفه‌ای و با تمام نکات و ظرافت‌های کاری به ما آموزش دادند و از انتقال تجربیات خود به من و سایر دانش‌اموزان دریغ نکردند و آقای امین جوکار دبیر سرویس عکس خبرگزاری پانا در فارس که همیشه به من کمک کردند.
همچنین آشنایی من با خبرگزاری پانا، منجر به آشنایی با تشکلی بزرگ در دل سازمان دانش‌آموزی شد، که با شرکت در اردوهای پیشتازان این سازمان هم توانستم پیشرفتی در زندگی اجتماعی خود داشته باشم.
در این سال ها سعی کردم با قلم خود تمام حقایق را بازگو کنم و رسالت خود را به عنوان یک خبرنگار انجام دهم. خبرنگاری، کار هر کسی نیست، این کار تنها برای کسانی است که به آن عشق بورزند، و من توانستم این عشق را به این حرفه داشته باشم.
اکنون که من دانشجو شده‌ام، مجبور به ترک این خبرگزاری هستم، چرا که خبرگزاری پانا تنها مخصوص دانش‌آموزان است و این یادداشت را که گوشه کوچکی از خاطرات من با این مجموعه بود را به عنوان آخرین مطلب خود در این خبرگزاری می‌نویسم، و به کار خود در پانا پایان می‌دهم. امیدوارم که روزی برسد تا شعار هر مدرسه یک خبرنگار محقق شود، اگر چه تمام دانش‌آموزان باید خبرنگار پانا باشند، تا با زندگی اجتماعی بهتر آشنا شوند.
*خبرنگار اسبق خبرگزاری پانا
ارسال دیدگاه