راضیه حسینی
طنز/اندر احوالات مسافران شلوارک‌پوش
تابستان فصل مسافرت است و تقریبا در نود درصد موارد یکی از گزینه‌های روی میز سفر به شمال است. طوری که خود شمالی‌ها هم این گزینه را حذف نمی‌کنند و اگر رای بیاورد از یک استان شمالی به آن یکی می‌روند.
درست است که دیدن جنگل و دریا و مناظر زیبا برای مسافران بسیار لذت‌بخش و چشم‌نواز است ولی گردشگران محترم، جان عزیزتان باور کنید دیدن هیبت شما توی شلوارک چهارخانه قرمز گوجه‌ای برای بومی‌های آن منطقه هیچ جذابیتی ندارد.
بعضی از آقایان محترم تاریخ شروع سفر خود را از زمان پوشیدن شلوارک حساب می‌کنند و وقتی درش آوردند یعنی سفر تمام شده است. این جماعت به دو نوع شلوارک‌پوش بی‌جوراب و با جوراب تقسیم می‌شوند.
شلوارک‌پوشانبا جوراب انگار هنوز به این نوع پوشش عادت نکرده‌اند و معذب هستند ولی اصرار دارند بپوشند تا کاملا یک مسافر تمام‌عیارشوند و مردم کوچه و خیابان هم کاملا متوجه مسافر بودن‌شان شوند.
این‌ها جوراب‌شان را تا جایی که تار و پودش از هم بیشترین فاصله را بگیرد بالا می‌کشند و از آن‌ور هم سعی می‌کنند بلندترین شلوارک موجود در بازار را تهیه کنند.
درنهایت با احتساب جوراب‌کش آمده و شلوارک بلند، فقط نیمی از کشکک زانوی‌شان مشخص می‌شود.
نوع دوم همان نوع اول هستند که چند سالی از شلوارک و جوراب پوشیدن‌شان گذشته و دیگر معذب نیستند.
حالا همین عزیزان در محل زندگی خودشان نه تنها شلوار بلند می‌پوشند بلکه صندل را هم با جوراب پا می‌کنند ولی در سفر احساس می‌کنند وارد جزیره‌ای دورافتاده و خالی از سکنه شده‌اند و هر طور راحت هستند در خیابان و فروشگاه‌ها تردد می‌کنند.
حالا شلوارک را نمی‌توانید در سفر از خودتان دور کنید، قبول، ولی دیگر با عرق‌گیر و زیرپوش بیرون نیایید. باور کنید دورو برتان خانواده زندگی می‌کند.
لطفا در مسافرت جوگیر نشوید.
ارسال دیدگاه