رد پای استرس در چهره

به‌گزارش خراسان، همه ما در طول زندگی کم و بیش با استرس دست و پنجه نرم می‌کنیم. ویژگی قابل توجه استرس این است که خودش را در راه رفتن، صحبت کردن و بدتر از همه در چهره ما نشان می‌دهد. در واقع استرس بدترین دشمن پوست و ظاهرماست و می‌تواند عامل مشکلات پوستی بسیاری مثل بثورات مزمن و تیرگی پوست باشد. موارد زیر پنج مورد از تاثیرات استرس بر پوست است که می‌توان آن‌ها را از علایم استرس هم دانست.

آکنه و منافذ بسته

درگیری ذهن و جسم همراه با استرس باعث واکنش شیمیایی در بدن می‌شود که افزایش هورمون کورتیزول یا هورمون استرس را به‌‌دنبال دارد. این شرایط موجب افزایش ترشح چربی از غدد زیر پوست می‌شود و مشکلاتی مانند پوست چرب، آکنه و منافذ بسته پوست را ایجاد می‌کند.

حلقه‌های سیاه زیرچشم

بی‌خوابی یکی از پیامدهای معمول استرس است که خودش را در حلقه‌های سیاه زیر چشم یا چشمان پف‌کرده نشان می‌دهد. استرس باعث به‌هم خوردن تعادل نمک در بدن می‌شود. در نتیجه چشم‌ها، آب را در خود نگه می‌دارند و حالت پف‌کرده به‌خود می‌گیرند. استرس همچنین باعث نشت خون از مویرگ‌های ظریف اطراف چشم و انتشار این خون در زیر چشم می‌شود. اکسیده شدن این خون، آن را به رنگ ارغوانی در می‌آورد و بی‌خوابی را در چهره شما نمایان می‌کند.

چین و چروک و خطوط ریز

استرس مزمن می‌تواند با افزایش تولید کورتیزول، چین و چروک و خطوط ظریفی روی پوست ایجاد کند. کورتیزول، کلاژن را تجزیه می‌کند و توانایی پوست را در تولید طبیعی کلاژن و الاستین در بلندمدت کاهش می‌دهد. چین و چروک، نتیجه مستقیم از بین رفتن کلاژن، که در جلوگیری از پیری زودرس پوست نقش دارد، است.

تاخیر در بهبود زخم‌های پوستی

استرس با تضعیف اپیدرم بر توانایی پوست به‌عنوان یک مانع، تاثیر منفی می‌گذارد. ازدست رفتن آب در پوست بدن که بر اثر این شرایط ایجاد می‌شود، توانایی پوست در التیام زخم‌ها را کاهش می‌دهد. تحقیقات نشان داده است در دوره‌های زمانی پراسترس، حتی کوچک ترین زخم‌ها نیز در مدت‌زمان طولانی‌تری بهبود می‌یابند. سیستم ایمنی ارتباط مستقیم با بهبود زخم‌ها دارد و استرس مانع عملکرد طبیعی این سیستم می‌شود. کورتیزول به استرس، حساس است. سطح بالاتر این هورمون در فعالیت‌های بهبود دهنده زخم، اختلال ایجاد می‌کند.

پوست نازک‌تر و حساس‌تر

افزایش غیرطبیعی کورتیزول یا هورمون استرس، باعث نازک شدن پوست می‌شود. این هورمون، پروتئین‌های پوستی را تجزیه می‌کند و باعث می‌شود پوست مانند کاغذ نازک و به‌راحتی کبود یا پاره شود. البته این علایم ممکن است به‌دلایل دیگری از جمله سندروم کوشینگ نیز ایجاد شوند. در این صورت حتما باید با پزشک مشورت کنید.