جامعه‌پذیری دینی در ایران مدون شد
خبرگزاری پانا:كتاب «جامعه‌پذیری دینی در ایران» دستاورد یکی از اولویت‌های پژوهشی پژوهشکده مطالعات دینی فرهنگ پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات محسوب می‌شود كه با همکاری پژوهشكده باقرالعلوم(ع) منتشر شده است.
به گزارش سرویس فرهنگی پانا، این كتاب متناسب با امکانات و ظرفیت‌های نهفته در درون جامعه معاصر ایران، الگوها، منابع، راهکارها و شیوه‌های مختلف، دین‌پذیری را با نگاهی به آموزه‌های دین مقدس اسلام در این باره بررسی می‌کند.
هدف اصلی این کتاب چیزی جز بهبود و ارتقای سطح دین‌داری در جامعه نیست که از طریق طرح امکان‌ها و گزینه‌های محتمل در مسیر دین‌پذیری جامعه ممکن می‌شود.
این كتاب در شش فصل و ۲۳۲ صفحه تدوین شده است. برخی از استنتاج‌های نظری این تحقیق در برگیرنده بنیاد نظریه جامعه‌پذیری به‌مثابه یک فرآیند عام و همچنین جامعه‌پذیری دینی و بر این واقعیت استوار است كه انسان به‌صورت كانونی از استعدادها و توانایی‌های وجودی بالقوه به دنیای اجتماعی پا می‌گذارد و از راه تعامل مستمر با محیط اجتماعی و درون‌ریزی مجموعه‌ای از باورها، نگرش‌‌ها، ارزش‌ها، آرمان‌ها، هدف‌ها، رسوم، قواعد و هنجارها، از طریق كارگزاران ویژه‌ای مانند خانواده، گروه‌های همسالان، محیط‌های آموزشی، وسایل ارتباط جمعی، كانون‌های مذهبی و مانند آن به‌تدریج به انسانی بالفعل تبدیل می‌شود.
در استنتاج دیگری آورده شده است: «در طی فرآیند جامعه‌پذیری دینی، دوره‌ای كه بسیار اهمیت دارد، دوره كودكی است كه فشرده‌ترین و مؤثرترین دوره یادگیری دینی است. در این دوران است كه انسان الگوهای اساسی رفتار دینی را می‌آموزد و همین آموخته‌ها، پایه و اساس آموزش‌‌ها و رفتارهای بعدی او قرار می‌گیرد. پیام آشكار نظریه‌های جامعه‌پذیری فروید و پیاژه كه مورد بحث قرار گرفت آن است كه شكل‌گیری ایستارهای ذهنی و شخصیتی انسان‌ها در همان دوره اولیه زندگی و تا دوره نوجوانی شكل می‌گیرد. بر این اساس، می‌توان گفت تماس و ارتباط فرد با گروه‌های نخستین و كنش متقابل با آن‌ها، یعنی گروه‌هایی كه افراد آن یكدیگر را می‌شناسند و با هم احساس نزدیكی و صمیمیت می‌كنند، مانند اعضای یک خانواده و دوستان، در شكل‌گیری شخصیت او بسیار تعیین‌كننده‌تر است تا تماس با دیگران در گروه‌های ثانویه كه دیرتر انجام می‌گیرد و حالت رسمی‌تر دارد. از میان نظریه‌های جامعه‌شناسان، نظریه "پیتر برگر" بر پرورش اجتماعی اولیه به‌عنوان مهم‌ترین عامل اجتماعی شدن فرد تأكید دارد. به عقیده برگر، ساختار اساسی پرورش اجتماعی ثانوی ناگزیر باید با ساختار اساسی پرورش اجتماعی اولیه شباهت داشته باشد. چه این‌كه واقعیتی که قبلا درونی شده است، میل به بقا دارد، مگر آن‌که بنیان آن به دلیل بسیار قدرتمند، متزلزل گردد. در تعالیم اسلامی نیز بر اهمیت دوره كودكی و لزوم توجه به تربیت دینی كودكان توصیه شده است.»
كتاب «جامعه‌پذیری دینی در ایران» در ۲۳۲ صفحه و به بهای ۷۰ هزار ریال به تازگی از سوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شده است.
ارسال دیدگاه