شعر سپید با طلوع بامداد متولد شد

به نقل از خبرگزاری ایسنا ،«احمد شاملو» متخلص به «ا.بامداد»،شاعر، نویسنده، مترجم، فرهنگ‌نویس و روزنامه‌نگار پیش و پس از انقلاب بود؛ شاعری که پس از نیما در شعر نو آشوبی به پا کرد و با خود شعر سپید را به ارمغان آورد.

تقی پورنامداریان در کتاب سفر در مه درباره شاملو می‌گوید: «او در سال ۱۳۰۴ در تهران متولد شد و تحصیلات کلاسیک خود را در شهرستان‌های مختلف ادامه داد. در سال ۱۳۲۳ پس از آزادی از زندان متفقین برای همیشه از تحصیل دست شست و قدم در راه مدرسه اجتماع گذاشت، از این پس بیشتر وقت او صرف خواندن و نوشتن شد که حاصلش آثار متعددی در زمینه مقاله، ترجمه، داستان و از همه مهمتر و مشهورتر شعر، تحقیق و مطالعه در فرهنگ مردم بوده است.»

شاملو هرگز نتوانست برای مدت طولانی در جایی ماندگار شود زیرا پدرش افسر ارتش بود پیوسته از این شهر به آن شهر اعزام می‌شد در سال ۱۳۲۵ با نیما ملاقات کرد و تحت تاثیر او به شعر نیمایی روی آورد.

«آهنگ‌های فراموش شده» اولین کتاب شاملوست که در سال ۱۳۲۶ منتشر شده است، این کتاب شامل قطعاتی است به نثر و نظم؛ در همین سال شاملو برای اولین بار ازدواج می‌کند.

اندیشه‌هایی که در این کتاب مطرح شده اغلب نوجوانانه است، کمبود فرهنگ و باریک نشدن در تجربه‌های زندگی، غوطه نخوردن در حوادث اجتماعی، انگیزه اندیشه‌های سطحی و تکراری در محدوده بی اندازه تنگ و فردی شده است.

شاملو علاوه بر شعر فعالیت‌های مطبوعاتی، پژوهش و ترجمه‌های شناخته شده‌ای دارد که از جمله آن می‌توان به مجموعه کتاب کوچه که پژوهشی است در باغ فرهنگ عامه مردم اشاره کرد.

او در سال ۱۳۳۸ فیلم مستند سیستان و بلوچستان را برای شرکت کونسولت ساخت؛ در سال ۱۳۳۹ دفتر شعر باغ آینه را انتشار داد و بالاخره در ۱۴ فرودین سال ۱۳۴۱ با «آیدا» آشنا شد.

این آشنایی تاثیر به سزایی در زندگی او دارد و نقطه عطفی در زندگی او محسوب می‌شود؛ تحت تاثیر این آشنایی، مجموعه «آیدا درخت و خنجر و خاطره» و «آیدا در آینه» را می سراید؛ او درباره اثر آیدا در زندگی خود به مجله «فردوسی» گفت «هر آنچه می‌نویسم برای اوست و به خاطر او من با آیدا آن انسانی را که هرگز در زندگی خود پیدا نکرده بودم پیدا کردم.»

آیدا و شاملو در فروردین ۱۳۴۳ ازدواج می‌کنند و شش ماه در مازندران اقامت می‌گزینند و از آن پس شاملو تا آخر عمر در کنار او زندگی می‌کند، شاملو در همین سال دو مجموعه شعر به نام‌های «آیدا در آینه لحظه‌ها» و «همیشه» را منتشر می‌کند و سال بعد نیز مجموعه‌ای به نام «آیدا درخت و خنجر و خاطره» منتشر می‌شود و در سال ۱۳۴۵ برای سومین بار تحقیق و گردآوری کتاب کوچه را آغاز می‌کند؛ آیدا در برخی آثار احمد شاملو از جمله همین کتاب با او همکاری داشت.

شاملو در سال ۱۳۶۳ به کاندیداتوری برای جایزه نوبل در ادبیات در آمد، او در سال ۱۳۷۷ آخرین دفتر شعر خود را به‌نام «آستانه» را منتشر و سال بعد جایزه استیک داگرمن را دریافت کرد.

از ویژگی شعر شاملو استفاده از اسطوره و افسانه و همچنین موجودات وهمی در شعر است، ایجاز و التفات در کلام او موج می‌زند و هماهنگی موسیقی و عاطفه در اشعارش دلنواز است.

سرانجام این شاعر گرانقدر در ساعت ۹ شب یکشنبه دوم مرداد ۱۳۷۹در خانه خود در دهکده فردیس دیده از جهان فروبست و در حرم امامزاده طاهر (ع) به خاک سپرده شد.

و این گونه بامداد شعر نو فارسی بار دیگر پس از نیما غروب کرد و به این افسانه پایان داد.