گلیم‌بافی «آغداش» با سابقه 200 ساله و طرح‌های منحصر به فرد

اکرم رضایی در حاشیه نهمین نمایشگاه صنایع دستی خراسان گفت: هنر مردم روستای من گلیم بافی یا پلاس بافی است؛ که با نام «گلیم آغداش» ثبت ملی شده است. آغداش در زبان ترکی به معنی «سنگ سفید» است.

وی خاطرنشان کرد: تعداد حدود 170 خانواده و 240 بافنده در روستا داریم؛ از سنین دانش‌آموزان هشت سال تا 90 سال که همگی بافنده هستند و در این سال‌های خشک‌سالی که پیش‌رو داریم؛ دام‌داری و کشاورزی کم‌رنگ‌تر شده و برای مردم صرف اقتصادی و زمانی ندارد و اکثر مردم به گلیم‌بافی روآورده‌اند.

این فعال صنایع دستی بیان کرد: حدود 180-200 سال این هنر، بین مردم رواج دارد؛ در حال‌حاضر پررنگ‌تر شده ومردم بیش‌تر به این‌سمت کشیده ‌شده‌اند تا این هنر را حفظ کنند؛ ودلیل دیگر شرایط اقتصادی نا‌به‌سامان مردم است که برخی از روی اجبار به پلاس‌بافی رو آورده‌اند که حداقل درآمد کمی داشته باشند.

اکرم رضایی اظهار کرد: اکثرا کار را به‌صورت افقی انجام می‌دهند اما بافندگان ما از گذشته تاکنون به شکل عمودی می‌بافند؛ عوارض کار شامل کمردرد، پادرد، مشکلات چشم و گردن می‌شود اما با این‌که سود خیلی کمی برای آن‌ها دارد؛ اجبارا این‌کار را انجام می‌دهند؛ چون منبع درآمد دیگری ندارند.

وی در خصوص مدت زمان صرف شده برای هرگلیم گفت: باتوجه به ابعاد کار، زمان گذاشته شده برای هرکار مشخص می‌شود. به‌عنوان مثال بافت یک پادری 60.120 سانتی‌متر، با کیفیت خوب، حدود پنج‌روز مداوم زمان می‌برد.

این فعال صنایع دستی درمورد مواد اولیه گلیم تشریح کرد: مواد اولیه این پلاس‌ها از جمله چله و خامه‌ها تماما پشم هستند و از مشهد تهیه می‌کنیم.

اکرم رضایی افزود: برای تهیه مواد اولیه، یا فردی ازروستا به شهر می‌رود و درقبال فروش احتیاجات اولیه زندگی مانند قند، چله وپشم می‌گیرد و درروستا می‌فروشد؛ یا افرادی هم‌که دسترسی دارند ازمشهد تهیه می‌کنند؛ درحال حاضر قیمت مواد اولیه مخصوصا چله‌ها دوبرابر افزایش داشته است.

وی درخصوص استقبال از گلیم‌ها ابراز کرد: استقبال خیلی کمی نسبت به قبل می‌شود و فقط افراد به‌خصوص که پیگیر صنایع‌دستی هستند، یا علاقه به گلیم دارند، استقبال می‌کنند.

این فعال صنایع دستی خاطرنشان کرد: در هیچ‌کجای ایران، نقش‌های ما را نمی‌بافند ونقش گلیم‌های ما شاخص شده است. همچنین با این‌که آثارما به ثبت‌ملی رسیده، اما به هرحال استقبال‌ها بسیارپایین است ومجبوریم به قیمتی که دلال پیشنهاد می‌دهد بفروشیم که حداقل آثار در چرخه‌ی فروش باشند، چون با نگه داشتن آن سودی عاید ما نمی‌شود.