کودکان کار یا سرگردان

پدیده کودکان کار و خیابانی یکی از معضلات گریبانگیر اکثر شهرهای بزرگ در جهان معاصر است.

این کودکان به سه دسته تقسیم می شوند:

گروه اول: کودکانی که در خیابان و به دون حمایت خانواده و بستگان خود زندگی می کنند و سعی می کنند از خودشان مراقبت کنند.

گروه دوم:این کودکان در واقع کودکان شاغل در خیابان هستند که برای کسب درآمد خانواده در خیابان کار می کنند این گروه برای حمایت و بقای خانواده خود و از لحاظ اقتصادی به آنها کمک می کنند.

گروه سوم: این تعریف گروه عظیمی از کودکان را شامل می شود که در نتیجه نحوه زندگیشان در معرض خطر قرار می گیرند این کودکان با مشکلات عدیده ای دست و پنجه نرم می کنند و در محیط آسیب زا یا مشغول به کار هستند یا زندگی کرده و در معرض بیماریهای ویروسی از جمله: هپاتیت ، ایدز و....قرار دارند.

و اکثرا یا تحصیلاتی ندارند یا در مقاطع پایین درس را رها کرده اند

تعریف سازمان بهزیستی از کودکان کار

طبق قانون ساماندهی کودکان کار و خیابانی ایران ، فرد کمتر از ۱۸ سال تمام که به صورت محدود یا نامحدود در خیابان به سر می برد اعم از کودکی که هنوز با خانواده خود تماس دارد و از سرپناه برخوردار است و یا کودکی که خیابان را خانه خود می داند و رابطه او با خانواده به حد اقل رسیده و یا اساسا چنین ارتباطی وجود ندارد کودکان کار یا خیابانی نامیده می شوند.

از جمله مشکلاتی که کودکان کار و خیابانی با آن مواجه می شوند:

۱- مشکلات اجتماعی : فقر و بیسوادی ، تبعیض و فقدان منابع قابل دسترس ، خشونت محیطی و برچسب خوردن

۲- مشکلات جسمی : عدم تغذیه مناسب ، جراحات

۳- مشکلات روانی : گذشته پر فشار ،خانه به دوشی،

ادامه دارد.....

خبرنگار کرمان: مهدی حسینی