مجتبی راعی: با جدایی جشنواره جهانی فیلم فجر از جشنواره ملی از فضای مهمانی خارج شدیم

در پی انتشار بیانیه‌ای از سوی سه صنف کانون کارگردانان، انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی و جامعه صنفی تهیه‌کنندگان با این موضوع که جشنواره ملی و جهانی فجر همچون گذشته تلفیق شده و به صورت همزمان برگزار شوند، واکنش‌هایی نیز به این درخواست مطرح شده است. از جمله این واکنش‌ها می‌توان به نامه‌ای اشاره کرد که مجتبی راعی در مورد اهمیت استقلال جشنواره جهانی و دلیل مخالفت‌ها با استقلال آن نوشت.

متن نامه کارگردان «تولد یک پروانه» و «عصر روز دهم» به این شرح است:

بسم‌ لله الرحمن رحیم

در سال‌های دور که پیش می‌آمد و در جشنواره خارجی شرکت می‌کردم، غلبه «جشنواره» بر «جشن»، یک احساس تحقیر در من به وجود می‌آورد. چرا که می‌دیدم که سینما در آنجا مساله اول است. متقابلا در جشنواره فجر، گاهی جشن چنان غلبه داشت که اصولا ما میهمانان خارجی را نمی‌دیدم، چرا که بیشتر به اصفهان و یزد گردی رفته بودند! و اگر سئوال می‌کردید که چرا این‌چنین است می‌گفتند، این در واقع جشن انقلاب است! و البته این جوابی بود که خیلی نمی‌شد چون و چرا کرد! اما این عقده با من بود تا اینکه جشنواره بین‌المللی راهش را جدا کرد. با کنجکاوی رفتم ببینم چه اتفاقی افتاده! برای اولین بار غلبه جشنواره بر جشن را دیدم! مهمانانی که در دسترس بودند و جوانان ما می‌توانستند با آنها سئوال و جواب بکنند. فضای جشواره به من احساس غرور داد.

به نظرم باید قدر بشناسیم و بلوغ نشان دهیم. چهل سال است که آرزوی شایسته‌سالاری می‌کنیم و مثلا اینکه ناگهانی جوانی بی‌تجربه مسئول یک صنعت مهم می‌شود، تحقیرمان می‌کند، می‌گوییم اگر بناست کسی مسئول جایی شود، چرا با در نظر گرفتن تخصص، وارد مدیریت میانی آنجا نمی‌شود، و بعد در طول زمان و در صورت احراز شایستگی، به مدیریت کلان آنجا برسد؟

جالا از سبیل اتفاق در سینما این اتفاق افتاده است؛ یعنی رضای میرکریمی که در کانون کارگردانان و مدیرعاملی خانه سینما، توان مدیریتی و خوش‌فکری خودش را ثابت کرده، به دبیری جشنواره بین‌المللی فجر رسیده است. او به واسطه فیلم‌های خوبی که ساخته در اکثر جشنواره‌های بین‌المللی شرکت و جوایز مهمی به دست آورده و مطمئنا مقوله جشنواره را به خوبی می‌شناسد. بدون تردید یکی از بهترین گزینه‌های این مدیریت است. نمی‌دانم چرا بعضی اهالی سینما به جای اینکه قدر بدانند و خوشنودی خودشان را اعلام کنند، مسائل شخصی و فکری خودشان را دخالت داده و آب را گل‌آلود می‌کنند. آن‌ها به خوبی می‌دانند که این جشنواره در جمهوری اسلامی اجرا می‌شود و این، الزامات خودش را دارد! و متاسفانه علی‌رغم این آگاهی، انتظاراتی را مطرح می‌کنند که می‌دانند اجرای آن غیرممکن است.

فرض کنید کنید از یک وزیر بخواهیم که اطلاعیه بدهد و رهبری مخالفانی را به عهده بگیرد! به خوبی می‌دانیم که چنین وزیری دیگر نمی‌تواند به وزارت ادامه بدهد! و این انتظار غیرمعمول است! البته این حرف‌ها به این معنی نیست که اجرای جشنواره بی‌عیب و نقص و در حد کمال است!

دوستان همکار! رضا میرکریمی می‌توانست کنار بایستد و از هرکس که مسئولیت می‌پذیرفت انتقاد کند و به جای خدمت در حد توان، یک افتخار توخالی را یدک بکشد (جایگاه تمام کسانی که با صداقت و دلسوزی برای کشور موضع انتقادی دارند محفوظ و شایسته تقدیر است) اما او به میدان آمده و کار درست و تخصصی و شایسته انجام می‌دهد. قدر بدانیم و بلوغ نشان دهیم! اگر آنقدر بزرگوار نیستیم که کمکش کنیم، صبور باشیم و قدری از مسائل شخصی فاصله بگیریم!

مجتبی راعی