فیلیپ راس: بازیگران ایرانی کیفیت بالایی دارند

فیلیپ راس که فیلمبرداری فیلم «اقیانوس» را برعهده داشته است، در گفت‌وگو با خبرنگار پانا گفت: ورک شاپی که در جشنواره برای این فیلم برگزار کردم خیلی برایم جالب بود و دوست داشتم وقت بیشتری در اختیار داشتم چون در مورد فیلم «اقیانوس» صحبت کردن یک افتخار است و حرف های بسیاری برای گفتن در مورد آن وجود دارد. این فیلم را ۱۰ سال پیش خودم تصویر برداری کرده و ساخته ام و جالب است افرادی که در این ورک شاپ شرکت کرده بودند خیلی این فیلم را دوست داشتند و از دیدن آن ابراز هیجان و اشتیاق می کردند.

وی افزود: «اقیانوس» یک فیلم مستند است که من ۶ سال از زندگی‌ام را برای آن گذاشته‌ام و فقط در مورد دریاها و آب‌های روی زمین است. سوالی که باعث شد این مستند را بسازم این بود که آیا ما آب‌های روی زمین را می‌شناسیم، دریاها و اقیانوس ها را می‌شناسیم و نسبت به حیواناتی که در آب زندگی می‌کنند هیچ شناختی داریم؟ به همراه کارگردان‌های فیلم ابتدا تصمیم گرفتیم برای دانشمندان یک آمادگی ایجاد کنیم و در ۵۵ نقطه در دنیا حاضر شدیم و یک سال هم پیش‌تولید کار طول کشید تا همه آنچه را نیاز داریم، فراهم کنیم.

این مستندساز تصریح کرد: از عکاسان سینما ۱۷ نفر در این پروژه حضور داشتند که خود من یکی از آن ها بودم. سوپروایزر فیلم از لحاظ کیفیتی و از نظر تصویر از ابتدا تا انتهای فیلم را به من سپرد که انجام دهم. یکی از کارهایی که زمان ساخت فیلم برعهده داشتم این بود که ارتباطی بین عکس‌های دیجیتالی و فیلم واقعی ایجاد بکنم. و آن زمان دوربین ها هنوز به این حد پیشرفت نکرده بودند که بتوانند نور زیاد یا خیلی کم را تشخیص دهند و عملکرد درستی نشان دهند، کار من این بود که بتوانم طوری همه چیز را تنظیم کنم که با همان امکانات کم همه چیز به درستی پیش برود و آن موقع علم من در مورد کار کردن با دوربین های دیجیتال خیلی زیاد بود به این دلیل که جزو آن افرادی بودم که دوربین های دیجیتال را شکل دادیم به‌خاطر همین مشکل چندانی نداشتم

وی ادامه داد: ما وسایلی درست کردیم که بتوانیم عکس‌هایی بگیریم که کسی تا به حال نگرفته است. این کار به تنهایی صورت نگرفت و یک تیم تصویربردار و عکاس بود که تمام آن ها را از فصل اولی که مربوط به دوربین می شد تا لحظه پایان کار من هدایت می کردم. در صحنه ای باید دلفین ها را برای فیلمبرداری دنبال می کردم و حرف کارگردان به من این بود که اگر بخواهی از دلفین ها فیلم بگیری باید خودت یک دلفین باشی. اسب های دریایی قبل از جفت گیری یک رقصی انجام می دهند که در اثر آن یک دایره ای روی آب تشکیل داده و حرکت های زیبایی انجام می دهند، کارگردان از من خواسته بود که از آن صحنه هم فیلمبرداری کنیم که کار بسیار سختی بود. کارگردان ما را قانع کرده بود و از ما خواسته بود بدون اینکه متوجه ما شوند شبیه یک ماهی نزدیک آن ها شویم و تصویر بگیریم و ما از پس این کار برآمدیم. من در این فیلم یک سیستمی تولید کردم که بتوان داخل یک قطره آب را دید که نتیجه فوق العاده زیبایی داشت.

این هنرمند درباره آثار و فیلم‌های ایرانی اظهار کرد: من در دیدن فیلم غرق در فیلمنامه می‌شوم و بازی بازیگران و ارتباطی که این میان شکل می‌گیرد برایم اهمیت دارد. در میان فیلم های ایرانی فیلم «جدایی نادر از سیمین» را خیلی دوست داشتم و آن چیزی که خیلی توجهم را جلب کرد مثلثی بود که بین کارگردان و فیلمبردار و بازیگر ایجاد می‌شد. من فکر می کنم در فیلم های ایرانی کارگردان ها خیلی روی رابطه زن و مرد متمرکز هستند و این خیلی برایم جالب است چون بیشتر از چیزی که فکر می‌کنیم می تواند مشکلات درون جامعه را نشان دهد.

وی خاطرنشان کرد: فیلمنامه و روش بازی کردن بازیگران و اعمال نظر کارگردان خیلی مهم است و این را در فیلم‌های ایرانی زیاد می بینیم در حالی که در هند و پاکستان و یه سری کشورهای اسلامی دیگر نمی‌شود این قضیه را دید و پیدا کرد. در ایران به صورت دقیق روی روابط انسانی متمرکز شده اند و همیشه یک موضوعی بین رابطه زن و مرد در فیلم ها وجود دارد. به نظر من بازیگران ایرانی خیلی خوب بازی می کنند و کیفیت بالایی در کارشان به چشم می خورد.